Wat een wandeling en wat een mooie boottocht.

Zaterdag 14 april hebben we geen haast om op te staan. Ik ga eerst nog even zwemmen want na het opruimen van de camper heb ik het wel aardig warm gekregen. Het wordt vandaag 38 graden.
Om 13.00 uur hebben we lunch en ik zeg tegen Marian dat ik zin heb om de 20 km voettocht naar Katherine Gorge te lopen. Marian gaat om 15.00 uur met de boot de Katherine rivier op om e.e.a. van die kant te bewonderen.

De tocht naar de gorge verloopt aanvankelijk soepel maar gaande weg begint de weg zwaar en onbegaanbaar te worden. Hij was ook gekwalificeerd als zwaar en dat blijkt. Naarmate de kilometers vorderen wordt het pas steeds smaller en soms is het zoeken waar ik naar moet. Hier en daar plaats ik wat merktekens maar ik heb voor de zekerheid ook mijn “traceback” systeem bij me. Ik kom langs zulke mooie plekken dat ik af en toe ademloos sta te kijken. Ik maak nog de nodige foto’s om aan Marian te laten zien.
Het laatste deel van deze “walking track” is zo zwaar met klimmen over rotsen langs steile wanden en door kreekjes heen dat ik op een paar honderd meter van mijn doel besluit terug te gaan. Ik ben nu al bekaf, ben twee keer van een rots gegleden en mij vastgegrepen aan een plant met doornen die diep in mijn huid dringen. Tot overmaat van ramp heb ik geen lifesavers ( soort energie snoepjes) of eten meegenomen. Mijn anderhalve liter water is voor de helft gesneuveld. Het is werkelijk snotheet en mijn hemd, broek en rugzak zijn nat van het zweet. Onderweg drink ik nog water uit een kreek en fris me op. Als ik op sta, draait alles om me heen. Ik heb het gevoel dat ik omval. Ik verbijt mezelf want hier komt geen mens blijkbaar. De terugweg is een kwelling en ik voel dat ik op mijn laatste reserves aan de laatste helft van de weg terug begin. Drieeneenhalf uur later kom ik op zijn Frans gezegd “Aux bout de mes force” bij de camper aan. Marian komt ook net terug van haar boottocht. Ze heeft een hoop foto’s gemaakt. De Katherine rivier is breed en diep met hier en daar stroomversnellingen. Hierdoor moeten de mensen een stuk door de bush lopen om bij de volgende boot stroom opwaarts weer in te stappen in een andere boot. De gorge bestaat uit hoge wanden links en rechts. Op sommige plaatsen zijn Aboriginal rotstekeningen te zien. De gids vertelt dat hier vroeger conflicten zijn geweest tussen blanke boeren en Aboriginals. Aboriginals leven van de natuur en kenden geen bezit. De koeien van de boeren dronken veel waterholes leeg waardoor Aboriginals onvoldoende kangoeroes konden vangen om te eten. Dus begonnen ze koeien van de boeren te vangen, te slachten en op te eten. Zoals gezegd hadden Aboriginals geen benul van bezit en dus kregen zij het met de niet begrijpende boeren aan de stok.
Het volgende wat we gedaan hebben was vocht aanvullen, eten en slapen. Wat een dag met een narrow escape.

.-.-.-.-.-

It’s Saturday April 14th and we are not in a hurry. I go for a swim after I did the beds and cleaned out the van so I was quit warm.
The weatherforcast predicts that the temperatures will be around 38 degrees.
At 1 PM we have lunch and say to Marian “I’ll have that walk to Lily Ponds”. She says that it is very hot and a long walk for about 20 km’s in total. I don’t care and want to go. Marian is going to do the boat tour over the Katherine River at 3 PM. So I grab my rucksack with a towel, bathing suite, one and a half litre water, hat, stick, buck knife, traceback system and off I go. It’s a beautiful but stinking hot walk while the track gets narrower and narrower. After 8 km’s I wonder if it’s wise to go on as the track gets more difficult as the meters pass. Now and then I have tol look for the right trail. The last 500 meters or so are so difficult and dangerous to do that I decide to go back. It is a very beautiful area with al blooming flowers and creeks that I have to pass. Big and high rock formations. I give it another go to the next climb over the steep rocks and promise myself if it’s not there I’ll have to go back. I’m quit exhausted already. I slip twice and fall on the rocks one time grabbing a bush not knowing it had little hairy thorns. Not wise Theo! Stupid thing is that I don’t have lifesavers or food with me. The water is diminishing, my clothes and rucksack are soaking wet so that’s it. The walk back is nearly killing me. I drop the pase to spare energy. Half way back I decide to have a rest at a creek. I wash the upper part of my body, clean my face, have a drink from the clear water. I almost faint when I stand up. I haven’t met a soul so far so I have to keep on going. I feel and walk like after to many VB’s or Tooheys. But I made it back guys after meeting the man with hammer several times. A 10 km walk back in 3,5 hours. That’s a shame. But the track was classified as hard. I can assure you. IT WAS.
So 5.45 back again. Almost at the same time Marian got back from het boat tour. It was a lovely tour with beautiful gorges she told me. They had to take a seven minute walk upstream and went on in another boat. She saw Aboriginal rock paintings. Marian took dozens of photo’s to show me afterwards. She was so thrilled. Good for you darling. It’s great to have good times. We enjoy our selves greatly in this place. We’ll stay one more day O.K? Yes.

.-.-.-.-.-