Binnen nemen we een kop koffie erbij en rekenen af. De jonge dame achter de balie vraagt waar we vandaan komen en wij vertellen haar dat. Dat dacht ik al aan het accent te horen zegt ze. Ik ben Nicole en kom uit Nederland. Ze werkt al 15 maanden in Australië en al een tijdje bij dit Roadhouse. Ze wil niet meer terug naar Nederland en hoopt op een verblijfstitel. Haar baas is daar mee in de weer. Fingers crossed Nicole and veel geluk.
Onderweg krijgen we onze eerste lichte regenbui sinds dagen. Het duurt maar vijf minuten maar toch.
Na een tijdje komen we bij het punt waar we ooit linksaf sloegen de Stuart Hwy op. Deze T-kruising heet Three Ways en het is begrijpelijk waarom. We slaan dit keer rechtsaf richting Darwin.
We rijden ongeveer 450 km vandaag en parkeren de camper op de Stuart Memorial Rest Area. We staan praktisch naast het monument dat is opgericht ter nagedachtenis aan deze man en naar wie de weg waarover we rijden is vernoemd. Er staan nog een paar kampeerders.
In de vroege avond, het is dan nog redelijk licht, trekken we onze stevige stappers aan en gaan een “creek” wandeling maken. We willen toch eens van dichtbij bekijken hoe zoiets er nou uitziet. De kreek is hier en daar al droog gevallen. De bodem bestaat hier vooral uit grote kiezels zeg maar. Zo van 10-15 kg per stuk. Het is best lastig lopen. Op het oog zit er geen leven in de poelen die zijn achtergebleven, maar we hebben gelezen dat er dieren zijn die zich ingraven als het droog wordt en dat jaren kunnen volhouden tot er weer water stroomt. Onder het lopen komen we ook nog een stuk van de oude Stuart Highway tegen. De brug is ingestort. Het asfalt van de rijbanen vertonen scheuren en het is smal. Echt zoals het vroeger was. Geweldig om te zien.
Na een uurtje zijn we terug en ik ga nog even alleen een bushwandeling maken gewapend met mijn stok, stevig uit de kluiten gewassen zakmes en een portofoon waarmee ik in verbinding met Marian blijf.
Ik loop langs de oevers van de kreek maar nu de andere kant op. Verderop is meer water. Er zijn hier en daar bomen ontwortelt. Ze hangen half over het water. Het is hier flink tekeer gegaan. Na een uur ben ik terug en ben behoorlijk klam geworden. Even de natte lap erover en een mens voelt zich weer herboren. We doen een bakkie en een paar potjes Yahtzee en gaan dan duiken.
.-.-.-.-.-.-.-
We slept till 8 AM the 11th of April. We drive to our tank stop that we aimed, Barkly Homested. We fill the tank up, that is 50 litres for 100 dollars. That’s the price we have to pay for being in the outback.
We take a cup of coffee and pay the bill when the girl behind the counter asks us where we come from. Holland we say. That’s what I thought because of the accent. I am Nicole she says and I’m in Oz for 15 months. She doesn’t want to go back to Holland and tries to stay.
After 200 km’s we see Three Ways. The last time we went to the left, now we turn right and follow the Stuart Hwy up North. That day we drive 450 km’s and stop at Stuart Memorial Rest Area. We almost park next to the memorial stone.
During the early evening we make a creek walk. After an hour we were back again. We wanted to know how a creek looks like from nearby. Loads of big pebbles and here and there water pools. We also find a part of the old Stuart Hwy with a collapsed bridge. It used to be a small road. Funny to see.
After the walk I decide to have a bush walk armed with my stick, buck knife and hand held CB to stay in touch with Marian.. I follow the creek the other direction where I see much more water.
After one hour I was back again, a bit sweaty but a moisty rag does the job. We take a cup of coffee, play a few Yahtzee games and almost fall asleep immediately.
.-.-.-.-.-.-.-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten