Mount Isa

We vertrekken op 10 april vanaf de rest area vlakbij Mount Isa en brengen de ochtend door met boodschappen doen in diezelfde plaats. We bezoeken een internet café. Dat laatste blijkt een debacle te worden want het uploaden van foto’s naar de blog lukt helemaal niet. Het plaatsen van nieuwe berichten lukt wel.
Mount Isa is op het oog vergeleken met ons vorige bezoek niet echt veel veranderd. Er is wel een nieuw winkelcentrum bijgekomen. Verder is het nog steeds de mijnstad zoals we die kenden. Vanuit het lager gelegen centrum kijk je tegen een grote berg mijn materiaal aan en je ziet de nodige schoorstenen.
Omdat de zon ongenadig sterk naar binnen schijnt in de auto hebben we wat schaduw gordijn gekocht met van die zuignapjes. Werkt perfect.
Vanaf Mount Isa volgen we de Barkly Highway tot aan. Camooweal, een traject van 175 km. Marian vindt hier in ons boekwerkje een overnachtingplaats in een Nationaal Park. We proberen er via een zogenaamde rode weg, een dirt road, te komen. Het blijkt een moeilijk begaanbare weg tussen koeien door die 20 km duurt voordat je er bent. Dat wordt hem niet. Verstandig blijven want je bent verder van god verlaten, zeker daar.
We rijden nog 66 km over de Barkly want Marian heeft nog een stekkie gevonden. Het is een hele mooie rest area genaamd Avon Downs. Het heeft insteekhaventjes tussen lage bosschages. Vóór we er aankomen, zien we tot onze grote schrik een bordje langs de weg met “No Fuel”. We hebben niet echt opgelet hoever de volgende tankmogelijkheid ligt. De tank is meer dan half leeg. Na bestudering van de autokaart komen we tot de conclusie dat de volgende tankstop bij Barkley Roadhouse op 190 km moet liggen. Dat moet te halen zijn en dat blijkt de volgende dag ook. Gelukkig hebben we de sterke wind in de rug en dat scheelt bakken peut.
Er staat al een grote Jeep met caravan in een van de haventjes. Het zijn oudere mensen die al vanaf hun pensioen met grote regelmaat het land doortrekken. Even verderop zien we nog een bekende van de vorige overnachtingplaats.
Het waait er wel behoorlijk hard over de vlakte maar dat mag de pret niet drukken. Tegenover ons kampeerplekje op ongeveer 200 meter afstand staat een op het oog verlaten politiebureautje en een klein restaurantje. De plek ligt net over de grens Queensland met de Northern Territories. Yahoo, we zijn er. De tijd moet meteen een half uur worden teruggezet door de nieuwe zone.Dat we in NT waren aangekomen konden we natuurlijk weten want we worden belegerd door vliegen, de eeuwige plaag van het noorden. Daar komt de vaak besproken Aussie-groet dan ook vandaan.

.-.-.-.-.-.-.-.-

April 10th we leave the rest area where we spent the night. We drive to Mount Isa and do some shopping. We also pay a visit to an internet café. It’s a dreadful experience because we still can’t upload photo’s to our blog. The women who keeps an eye on the shop is not able to help us out. MI hasn’t changed much after our last visit. There seems to be new shopping centre.
Because the sun shines right into the car we buy our self a kind of shade curtains. Wonderful no more burning arms and legs.
Form MI we take the Barkly Hwy till Camooweal. Marian has found a place to stay in a National Park. We have to drive over a red road for at least 20 km’s. We give it a try but after a few km’s we won’t give it a go. To many obstacles amongst which cows!
We continue to follow the Barkly for about 66 km’s. Marian has found another place to stay called Avon Downs, a rest area. When we get there it shows to be just passed the Queensland state border. We are in the Northern Territories. We could have known it. The ever lasting plague FLIES. We also had to adjust the time by half an hour earlier.
Before we arrived at the rest area we had a bit of a shock because of a sign telling us “No fuel”. We didn’t pay to much attention to the tank gauge. We have got less then half a tank full. After studying the roadmap we came to the conclusion that the next tank stop would be Barkly Roadhouse some 190 km’s away from where we were. Could get there and so we did the next day partially because of the strong tail wind.
The rest area had good spots for camping each separated by trees and bushes and hardly any traffic coming by. There was a lot of wind rushing over the planes though.
Next to us there was an older couple who were travelling around Australia on a regular basis for about 20 years. We had a nice chat with them.
Tomorrow the next kick-off.