Dinsdag 3 april. Vanochtend op ons gemakje opgestaan en nog even lekker gedoucht en haren gewassen want we weten niet waar we terecht komen. Nog even koffie drinken terwijl Theo zijn blog probeert bij te werken. Ik dreutel wat rond en ruim het e.e.a. op. Straks vertrekken we naar het noorden. Het lijkt er op dat het natte seizoen voorbij is. Nu maar afwachten of de onverharde wegen begaanbaar zijn en de verharde wegen niet onder water staan.
Voordat we echt verder trekken doen we eerst nog wat noodzakelijke boodschappen. De proviandkast moet wel gevuld blijven. Om 10.45 rijden we langs het water van de oceaan naar Port Douglas. Wat een mooie route is het daar naartoe. Bij een “lookout” kijken we van hoogte over de zee. We kunnen de grillige kustlijn een heel eind volgen.
Niet veel later rijden we door Port Douglas. Wij vermoeden dat de jaren hier ook niet stilgestaan hebben want we zien het ene dure ressort na het andere. Het doet zelfs een beetje mondain aan. Er is een gezellig centrumpje. Maar niets trekt onze aandacht om stil te houden. Het is ook erg warm en stilstaan is een straf. Als we verder rijden zien we een rest area onder hoge bomen bij een kreek met verlokkelijk helder water. Een Aboriginal gezin zit aan de kant. De jongetjes hebben zwembroekjes aan en zwemmen en ravotten er lustig op los. Maar ho wacht eens even er staat een duidelijk waarschuwingsbord dat je niet aan de kant moet zitten en al helemaal niet moet zwemmen. Ik vraag één van de knulletjes of het niet link is wat ze doen. Nee, zegt hij, mij verbaasd aankijkend, het is hier veel te ondiep en helder voor kroks. O.K. jij zal het wel weten. Ook moeder lijkt zich geen enkele zorgen te maken.
We eten er een lekkere bol met oude kaas en bakje koude melk. Het doel is Cape Tribulation dus we gaan na onze lunch meteen weer verder. Het is nog minstens 65 km rijden met een gangetje van 60 km gemiddeld. De wegen zijn er vrij smal en de kwaliteit is zo, zo.
Bij Daintree Village worden we naar een “Ferry” verwezen een stukje verderop. We kopen een retourtje want je kan er aan de noordzijde van de Cape wel uit maar alleen met een 4x4. De weg is er zeer slecht. De Daintree River is een vrij brede getijde rivier. De ferry wordt voortgetrokken door een kabel en zo’n ouderwetse grote katrol. Ik stap uit en film wat en Marian maakt wat foto’s maar dat wordt door de kapitein niet zo op prijs gesteld. Er staat inderdaad een bord met instructies om in de auto te blijven zitten. We verontschuldigen ons maar wat we hebben, hebben we.
We rijden van de ferry af en worden er op gewezen dat we ons door het Nationale Park van Daintree gaan begeven. Ook is het een gebied waar de Kasuaris voorkomt en nog al eens onaangekondigd de weg over rent. Wild kamperen is verboden en wordt volgens een bordje beboet met wel 50 dollar. We weten niet of dit een geïndexeerd bedrag is ha,ha. Onze rit voert ons verder door een tropisch regenwoud met smalle sterk stijgende en dalende wegen. Na van een uitzicht bij een ander punt te hebben genoten zien we enkele kilometers voor Cape Tribulation een camping. Ook deze camping ligt aan zee. Op sommige plaatsen bestaat de kust uit strand met mangrovebossen.
We mogen zelf een plekje uitzoeken en gaan helemaal op het eind tegen het bos aan staan. Als we via een stukje bos bij het strand aankomen kunnen we ons voorstellen wat de zeelieden in de oude tijd zagen. Baaien met palmbomen, tropisch woud met mooie stranden. Maar pas op want ook hier is een rif.
“s Avonds, als we aan onze warme maaltijd zitten, zien we rond de kampeerauto twee hoenderachtige vogels rondscharrelen. Eén is een bush Turky maar de andere kennen we niet. Na het eten ga ik nog even naar het strand terug om te kijken bij wat vissers die we kort ervoor gesproken hebben bij hun tent op weg naar het strand. De ene heeft net een rif haaitje aan de lijn. Het is een “Black Tip” zoals die hier genoemd wordt. De man is er een beetje wars van om de haai beet te pakken dus doe ik het maar. De haak moet er toch uit immers en het beest ligt maar te springen op het zand. Het vastpakken kost geen enkele moeite want zijn onze vissen glad en slijmerig, een haai heeft een huid dat lijkt op schuurpapier. Nee mensen, ik hoef niet als een Steve Irwin op het beest te liggen om hem in bedwang te houden. Zo groot is hij ook weer niet maar wel sterk. Je voelt de kracht in het beest waar je weinig tegen uit kan richten. Morgen gaan we via het strand met laagtij naar de Cape. Alleen dan kan het, anders moet je door de bosjes en een kreek met juist ja, die beesten of via de weg maar dat is niet leuk. Bakkie koffie schat. Lekker!
.-.-.-.-.-.-
Today, March 3 we drove up North to Port Douglas. Under way we enjoyed the view over the sea end its surroundings of two lookouts. Port Douglas is a nice place with very fancy and expensive looking resorts. Country Clubs, Golf Clubs and big yachts. We didn’t stay there because we didn’t see anything that took our attention. The main goal was to get to Cape Tribulation. A few kilometres further we took the ferry over the Daintree River. It’s a big tide river. The ferry drags itself to the other side by a steel cable.
The road is quit narrow and goes up in the mountains and down again. It’s a very lug area. There are signs that tell us that camping is only allowed on camping ground. Otherwise you may get fined for 50$. Around 2.30 PM just a few kilometres before we get to the Cape we decide to go to a camping. It’s a nice camping just along the beach. We find a nice spot in the shade as it is a very hot day.
In the evening I go to the beach again to look if some fishermen are catching anything. We spoke with them earlier. They told us quit a few things over the area and its possibilities. One of them catches a Black Tip shark. The guy isn’t to keen on grabbing the fish to unhook it so I put my hand behind the head of the shark. It feels like sandpaper. No dear friends I don’t have to lie down on the beast like Steve Irwin. It’s not that big.
Tomorrow we plan to walk to Cape Tribulation over the beach during low tide. That is the only possible moment without going through bushes and creeks with you know or over the road but that is no fun. Coffee darling. Yes please.
.-.-.-.-.-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten