Benzine tanken doen we er niet want het kost hier weer tegen de 2 dollar per liter. We kunnen nog 200 rijden. Het volgende roadhouse is op 150 km. Op de kaart zien we Cape Keraudren aan de kust liggen waarvan de weg er naartoe tegenover het roadhouse begint. Het is maar 13 km over een dirt road. Op een ton staat dat het gebied verboden is voor honden en een stuk tekst dat niet duidelijk maakt of je nu wel of niet met een 2 wiel aangedreven voertuig erop mag. Wij zijn brutaal en gaan er gewoon op.
We gaan er met een flinke gang overheen om niet de hoge wasbord ribbels en stenen te voelen. Achter ons werpen we een grote stofwolk op. “Eat my dust”, zeggen ze hier. Vanaf een afstand zien we een aantal elkaar geschroefde bouwketen met zonnepanelen. We moeten er betalen en krijgen dan toegang to het duinen gebied. Het zijn een man en zijn vrouw. Vriendelijk en geïnteresseerd zijn ze. We rijden nog een kilometer door en komen aan zee waar we de camper op een meter of 15 van een andere kampeerder parkeren. We zien alleen maar een aantal 4x4 auto’s in de buurt met caravans en vouwwagens dus ik denk dat we er in principe niet op mochten.
Het zeewater heeft zich ver terug getrokken en je kan wel 500 meter lopen voordat je bij water komt. Het is een ruige kustlijn met ruwe lavasteen op het strand en vlijmscherpe riffen. Marian zit in de schaduw van de camper en de luifel van de koelere zeewind te genieten terwijl ik mijn zwembroek aantrek en mijn waterschoenen aandoe. Ik moet even het strand verkennen. Wat leuk om te zien dat in de achtergebleven poelen vis zit. Niet grote maar de kleinere.
Als ik weer terugkom heeft de buurman het volume van zijn radio opgevoerd. We trekken ons er niets van aan totdat ze na een kwartier in hun jeep stappen en wegrijden. De muziek staat echt hard en we vragen ons af wat dit te betekenen heeft. Hebben we iets gedaan of juist niet? Is er wat anders aan de hand? Als ze terugkomen ontdekken ze dat de muziek uitstaat en is ons eerste conflict met een Australiër geboren. Marian denkt te weten waarom men zo deed. Vermoedelijk stonden we op een plaatsje dat voor een vriend of familie was bedoeld want ze hoorde de man smoezen met een ander dat “hij ze wel wegkreeg”. No way dude.
Rond 21.00 uur wordt het weer hoogtij. We horen de zee op het rif beuken en genieten met volle teugen. Het is helder weer en de maan verlicht de omgeving met die typische zachte, koele kleur.
.-.-.-.-.-
Saturday, May 5th we leave the good established caravanpark in Broome. We continue our journey over the Great Northern Hwy south west. After about 300 km we have a break at Sandfire Roadhouse. We have a delicious homemade Australian pie. We don’t fill up fuel. Again it’s almost 2 dollars per litre. We can get another 200 on the odometer while the next roadhouse is 150 km further so no worries.
On the map we see Cape Keraudren. Only 13 km dirtroad to the coast. Near the end of the road we have to pay for permission to enter the area. The man and women live there in a barrack kind of house with big solar panels on it. They are very kind and interested in our whereabouts.
We drive another kilometre and get to the dunes and campsites just on the edges of the coast. Beautiful. We park about 15 meters from a camper trailer and jeep. There are a few more 4x4 cars and caravans further away. I put out the awning. Maria is happy to feel the cooler sea breeze and starts reading a book. I put on my swimming trousers and water shoes and go to beach. It’s low tide. The lava rocks and sharp reefs are visible for hundreds of meters. There are bigger and smaller pools with small fish in them.
When I get back at the van Marian and I hear that the neighbour has popped up the volume of his stereo. Why we don’t know. We don’t care, it’s still early. That changes when they leave the premises with their 4x4 leaving the music very loud. Have we done something wrong or so? We wait 15 minutes but nothing changes. To keep it short, when they get back after another 15 minutes they hear no music anymore. The first, and lets hope last, clash with an Australian a-social person is a fact. Marian thinks she know why they did it. While I was away, she heard the man say to another bloke who came by that he would get us out of the way. Probably we stood on a place that was intended for family or friends. No way dude. Just ask!
At 9 PM the high tide comes again. It’s so cool to hear the waves smashing on the rocks and reef. Light’s out.
.-.-.-.-.-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten