Geraldton en de Pinnacles en....

Op deze mooie vrijdagochtend 25 mei gaan we om 09.30 uur naar de stad om een rondleiding te krijgen door de Cathedral of St. Francis Xavier. We hebben nog nooit een kerkgebouw gezien dat zulke vrolijke kleuren hanteert binnen. Het is al een oud gebouw dat in 1916 is gebouwd door de priester en architect Monseigneur Hawes . Het ziet er van binnen en van buiten heel goed onderhouden uit. Het heeft schitterende glas in loodramen zoals je die nog maar weinig ziet.

We doen gauw de gebruikelijke boodschappen omdat we nog bij een andere camping willen kijken voor een plaatsje. Helaas zijn die minder aantrekkelijk dan die waar we nu staan.

Bij de Mac drinken we koffie en maak ik gebruik van de gratis internet mogelijkheid om veel Mb’s vretende updates van Windows te installeren.

We brengen nog een bezoek aan het monument boven op een berg van het vergane oorlogsschip de HMAS Sydney II uit de tweede Wereldoorlog.

Bij terugkomst op de camping gaan we nog even lekker van het zonnetje genieten met een kop koffie.

Op zaterdagochtend 26 mei gaan we naar de zogenaamde Farmers Market in een park in het centrum van Geraldton. Het is inderdaad een gezellig en klein marktje waar aardappel, groente, eieren en aanverwante artikelen worden verkocht. Misschien staan er wel 12 kraampjes  op het gras maar het is er oer gezellig en relaxt. We kopen ook een zakje aardappelen voor weinig.

Hierna gaan we naar het Western Australia Museum. De meeste aandacht wordt besteed aan het VOC schip De Batavia dat daar  heel lang geleden op 4 juni 1629 op het rif liep. 

Maar ook andere Nederlandse schepen die het niet goed is vergaan komen aan bod. Nou zijn we extra geïnteresseerd natuurlijk vanwege de replica van de Batavia die in Lelystad ligt afgemeerd en daar ook is gebouwd.

Het is een schitterend museum dat naast een hele grote afdeling over de Batavia ook ruimte biedt aan opgezette collecties Australische dieren. 

Uiteraard over de Aboriginal Cultuur maar ook over het lot van halfbloed kinderen van Europese mannen met Aboriginal vrouwen waarvan de kinderen door de overheid werden ontvoerd om te worden opgevoed op plaatsen ver weg van hun roots. Deze episode is verfilmd en moet indrukwekkend zijn. Het heet Rabbit Proof Fence. Deze gaan we zeker een keer zien. De kern van het verhaal is dat twee zusjes terug naar huis vluchten en de weg terugvinden door dit hek over een afstand van 1500 mijl te voet te volgen.

De laatste afdeling gaat over dieren fotografie waar een winnaarsfoto het middelpunt vormt. Tjonge wat zijn wij dan een amateurs als je dat ziet. Onwaarschijnlijk zo mooi. Helaas mogen er geen foto’s van genomen worden.

Tot slot rijden we naar een rustig plekje aan zee. Het is een mooi en rustig park met uitzicht op zee waar we even rustig lunchen en koffie drinken.

‘s Avonds ga ik voor het eerst vlees bakken op zo’n hete plaat in een overdekte ruimte op de camping. Kijken of ik er zonder kleerscheuren vanaf kom. Het is gelukt als ware ik volleerde Australische kok. Geweldig mooi bruin gebakken lapje.

Zondag 27 mei. Het is eerste Pinksterdag. We staan wat later op en doen rustig aan. Wat later in de ochtend gaan we lopend naar het Point Moore Lighthouse, een hoge vuurtoren vlak bij de camping. Het is een heel oud ding uit 1878 dat er geweldig netjes onderhouden uitziet. Het is de enige in zijn soort in West Australië n.l. een zogenaamde “All steel structure”. Iets wat in de oude tijd vrij bijzonder was.

Via het strand lopen we terug. Het heeft vast zo moeten zijn want na een paar honderd meter zie we iets op het zand bewegen op de vloedlijn. Het blijkt een vis te zijn die kennelijk op een golf is meegevoerd en op het strand is gekwakt. Hij hapt naar lucht. Het is een stevige vis, een Cod zoals ze die hier noemen. Lijkt op een groet baars maar dan wat groenblauw van kleur. Met de punt van mijn wandelschoen lanceer ik hem verderop in de branding. De eerste keer zwemt hij de verkeerde kant op maar de tweede keer lukt het wel en smeert hij hem als de gesmeerde bliksem. Ik ben een grote bruinzwarte zeemeeuw net voor.

Laat in de middag koop ik bij de kampwinkel visaas (garnaaltjes) en ga vissen. Zo gek kan het gaan. Het is moeilijk om vanaf de rotsblokken af te vissen met de opkomende vloed. Ik loop een nat onderstel op als er een grote golf op de rotsen slaat. Mazzel dat ik niet word meegesleurd met al mijn spullen in mijn broekzakken. Pfoei.

Helaas geen vis gegeten maar twee lapjes vlees met aardappelen van de boerenmarkt en groente. Ook lekker.

Maandag 28 mei. Ons doel is vandaag om naar de Pinnacles in het Nambung National Park  te gaan zo’n  dikke 200 km zuidelijker. De toegang is niet gratis maar het dagkaartje is ook geldig voor het een stuk verderop gelegen Yanchep National Park. We komen daar vandaag niet meer aan toe maar we zullen naar goede Hollandse traditie toch proberen om er mee het park op te komen.

De Pinnacles zijn een hele rare maar o zo mooie verschijning. Het zijn oeroude versteende boomwortels die door weersomstandigheden uit de duinen te voorschijn zijn gekomen en zijn schoongeblazen en gewassen door de wind en de regen. Je waant je op een andere planeet als je er middenin staat met dat zware gelige zand om je heen. We hebben een wandelroute genomen en later zijn we er met de bus doorheen gereden via een aangegeven route. We hebben naar hartenlust foto’s geschoten en gefilmd. Als aandenken hebben we een DVD gekocht in het bezoekerscentrum.

Rond 15.00 uur gaan we er weg om een uur later ons kamp op te slaan op een rest area aan de Moore River even voorbij Guilderton. Het is maar een kleine rustplaats. We kunnen er nog net bij omdat er al een paar staan.

We staan tegenover een paar leeftijdgenoten uit Victoria. We hebben een gezellig babbeltje met ze. Ze vinden het prachtig dat we al zoveel gezien hebben van Australië.

Als warm eten hebben we een eenvoudig op te warmen hapje uit blik dus dat is makkelijk.

Morgen willen we naar Yanchep National Park.

                                                           -.-.-.-.-.-

On Friday 25 May we drive to the centre of Geraldton and pay the St. Francis Xavier Cathedral a visit. It’s a guided tour. We have never seen a church building that is painted so cheerful inside. What a beautiful conserved building. It was designed by a priest and architect by the name of Monsignor Hawes and built in 1916.

After this visit we have a coffee at McDonalds and use the free internet to download all kinds of upgrades that the computer needs.

Here after we go to the HMAS Sydney II Memorial situated on a mountain that has the functionality of a lookout as well.

Back on the camping we have another coffee and enjoy the late afternoon sun.

On Saturday 26 May we go to the so called Farmers Market in the park in Geraldton. It’s a small market on the lawn. Very easy going and relaxed. Perhaps a dozen stands. They sell potatoes, vegetables, eggs a.s.o. We buy some potatoes for tonight.

The next stop is the WA Museum. It pays a lot of attention to the Dutch West Indies Trading (VOC) ships. The Batavia is probably the most well known. On 4 June 1629 the VOC ship the Batavia struck a reef of the Abrolhos Islands and was wrecked. It tells the story about mutiny, fights a.s.o. after that.

The display hall also shows stuffed Australian wildlife. It also has an area that shows colour photo’s of wildlife. The photo that won the contest is in the middle. Boy are we amateurs. A pity that we are not allowed to make pictures of it.

In a park near the coastline we have a break and have lunch.

In the evening I am going to use the caravan park BBQ for the first time. Did I do a good job? Yes I did, a nice peace well roasted meat. Cheers.

Sunday 27 May. It’s Whitsuntide. Once more it’s a beautiful and sunny day. We go for a walk to the Moore Lighthouse not so far from the caravanpark. This lighthouse is kind a special. It was made in England and shipped to WA were its was assembled in 1878. It’s the only in WA that has an “All steel structure”.

We walk back over the beach. After a few hundred meters we see something move near the waterline. It’s a nice Cod trying to catch some air. We feel sorry for the poor basted. With my shoe I flip into the water and takes off immediately just before a seagull tries to dig in.

Kind a funny as I try to catch a fish a few hours later.

Our goal today Monday 28 May is to get to the Pinnacles in the Nambung National Park some 200 km’s more south.

We have to pay a quit high fee to get in but the ticket is also valid to get into the further down south lying Yanchep National Park. Well we won’t make it today so as a good Dutch tradition we will try to get in for free.

The Pinnacles are a remarkable place to be. There are thousands of them. They were formed thousands of years ago  when ancient plant roots formed a weak cementation of calcite within the dunes. They were exposed by winds and shifting sands. We take the walk trail and later on we drive through it over a marked narrow sand road.

As a remembrance we buy the DVD.

At around 3 PM we leave the park and make camp an hour later on the Moore River rest area just past Guilderton.

Tomorrow we will go to Yanchep NP.

                                                                       .-.-.-.-.-

Murchison River en Kalbarri National Park.

Woensdag 23 mei. Denham was prima maar we gaan echt verder vandaag. Maar we gaan eerst nog naar het zee aquarium dat ongeveer 10 km buiten Denham aan het strand ligt. We zijn met ongeveer 10 bezoekers in totaal. De rondleiding wordt gedaan door een jonge knul die er toch wel een beetje verstand van heeft. Het is niet een traditioneel aquarium waar je door glas kijkt, nee hier kijk je op het water en zie je de vissen die in grote ronde vaten rondzwemmen met daarboven speciale verlichting. Echt leuk gedaan en mooi ingericht ook. Helaas hebben de haaien die buiten in een groot bassin zwemmen geen trek in de vis die met het nodige gespetter door het water wordt getrokken.

We blijven er naderhand nog een kop koffie drinken op het gezellig ingerichte veranda terras met uitzicht over duinen en zee. Vaarwel Denham misschien nog eens tot ziens. Om 11.30 uur zitten we weer in onze bus.

Na 120 km komen we op de enige grote T-kruising en slaan rechtsaf in zuidelijke richting. Vlakbij is het Overlander Roadhouse waar we een plaspauze hebben en even ons twaalfuurtje naar binnen werken.

Rond 15.30 uur komen we aan bij de Murchison River waar een rustplaats is waar gekampeerd kan worden. We moeten een stukje oude weg volgen om er te komen. We gaan de voor die tijd typische lage en smalle brug over de rivier over. Het is een flink terrein met wat basis voorzieningen zoals een WC. Prima. Er staan al een redelijk aantal caravans, kampeerbusjes en vouwwagens.

Als we uitstappen worden we belaagd door vliegen die steeds de vochtige plekken van je gezicht opzoeken. Dus hup de vliegennetjes gauw over het hoofd getrokken. Ons maken ze niet gek.

Het heeft de hele dag echt stevig gewaaid wat vervelend rijden was. We gingen als een dronkenman over de weg maar ja daar is niets aan te doen.

Zodra de zon ondergaat merken we dat het echt fris wordt wat door de harde wind wordt versterkt.

Donderdag 24 mei. Het was werkelijk waar een steenkoude nacht. Marian heeft nog een truitje aangetrokken en we hebben beide nog een slaapzak extra erbij genomen. Als het zonnetje rond 07.30 uur op de bus begint te schijnen blijven we nog wat langer liggen om op te warmen.

Mijn eerste taak is om ’s morgens de plasemmer te legen. De mensen die ik onderweg naar het toiletgebouwtje tegenkom hebben het allemaal over de “chilly night”. Ze lopen er ook wat verkleumd bij want buiten is het ondanks de zon nog steeds niet opgewarmd mede door de aanhoudende wind..

Ach het heeft ook wel weer wat om i.p.v. buiten, binnen te ontbijten.

Rond 09.30 uur vertrekken we. We gaan naar een plek die we niet in onze reisplannen hadden opgenomen n.l. Kalbarri National Park dat aan de kust ligt.

Onderweg zien we veel bloeiende bottle brush boompjes. De bloei ziet er ook werkelijk uit als een flessenborstel.

We bezoeken achtereenvolgens Kalbarri, Hawkes Head en Ross Graham Lookout met mooi uitzicht op de Murchison River Gorge.

Even voorbij het plaatsje Kalbarri gaan we naar Red Bluff, een schitterend uitkijkpunt op de steile zee kliffen. Bij Natural Bridge even verderop zien we wat de elementen met relatief zachtere leem rotsen kan doen. Er is een stuk rots uitgehold waardoor een brug effect ontstaat.

Bij dat punt hebben we onze lunch.

Via Northhampton rijden we vervolgens naar Geraldton. Daar aangekomen zien we sinds lange tijd weer een Mac. We drinken er koffie en eten er een dikke hamburger. Heerlijk, hoeven we ook niet meer te koken.

We gaan overnachten op het Belair Gardens Caravanpark. Misschien blijven we morgen ook nog. Altijd eerst uitproberen want nergens krijg je geld terug als het niet bevalt.

                                                                       .-.-.-.-.-.-

Wednesday 23 May we say goodbye to Denham. We had a few wonderful days here. Just outside Denham is a sea aquarium that we visit. There are about ten visitors. We get a guide who tells about the different species. It’s not a traditional glass aquarium but this are big plastic tubs with special lights above it. Outside is a big basin with sharks but they don’t seem hungry today.

Afterwards we have a coffee on the veranda with a view over the bay. After more than an hour we hop in our bus.

After a 120 km’s we get to the only big T intersection. We go south so to the right and have a pee stop and our twelve o’clock yummy at the Overlander Roadhouse.

Around 3.30 PM we get at the Murcinson River where we will stay the night on a rest area. We have to follow the old road for some km’s and pass the old and low situated bridge to get to the other side. It’s a big area with basic things. We are not the only ones over there but it’s certainly not crowded. When we step out of the bus we get attacked by flies that

The whole day we had a strong easterly wind that made us go like a drunken driver. Now it turns into a mean cold wind as the sun goes down.

Thursday 24 May. It was a freezing cold night. In the middle of the night Marian puts on a pullover and we both have an extra sleeping bag to stay warm. In the morning we wake up later and enjoy the sun shining on the bus.

First thing I do in the morning is emptying the pee bucket. Other people that I meet while doing so are all complaining about the chilly night. The wind is still strong and cold so we have our breakfast inside the van.

Around 9.30 AM we leave the rest area. We want to visit a part of WA that was not in our itinerary namely the Kalbarri National Park. On our way we see a lot of bottle brush trees. A lot of them are blooming.

We visit Hawkes Head and Ross Graham lookout with a beautiful view on the Murchison River Gorge.

Kalbarri is a nice little town but we decide to go on to Red Bluff and Natural Bridge. Both give a wonderful view on the cliffs and there is a peace of a cliff that looks like a bridge caused by erosion.

Via Northampton we end this day on the Belair Caravanpark in Geraldton but not before we have a coffee and a big hamburger at the Mac. We haven’t had that for a long time.

                                                                       .-.-.-.-.-

Catamaran cruise met de Shotover en samenvatting Denham.

Zaterdag 19 mei is voor ons een rustdag. We lopen naar het centrumpje en laten ons bij het bezoekerscentrum informeren over de dingen die we nog niet weten. We kopen er meteen een soort cruise met een catamaran genaamd Shotover voor morgen. Deze brengt opvarenden naar een gesloten gebied op zee waar zeekoeien, schildpadden, roggen en dat soort dieren gedijen. We zijn benieuwd. Het schip is een ex wedstrijd exemplaar en behoort nog steeds tot de snelste catamarans op het zuidelijk halfrond.

Zondag 20 mei gaan we heel vroeg op n.l. om 06.15 uur. We gaan naar Monky Mia om heel vroeg op het strand in het beschermde gebied met dolfijnen contact te maken. Er zullen rangers zijn en andere bezoekers.

Als we er aankomen blijkt het een resort te zijn. De mensen worden geïnstrueerd wat wel en niet de bedoeling is. Het is een beetje geregiseerd maar dat zal wel moeten met zoveel belangstellenden. De ontmoeting met de dieren is geweldig. Ze komen op 1,5 meter langs zwemmen en zijn geïnteresseerd van wie de benen zijn die zij in het ondiepe water zien staan. Marian schiet heel wat foto’s en ik probeer het e.e.a. te filmen.

Op dezelfde plek vertrekken we een paar uur later met de Shotover catamaran. Het is een leuk groepje en niet te groot. Mooi zo. We krijgen een korte veiligheidsinstructie en duwen dan af. Het is schitterend weer en het water is er zeer helder. Uiteindelijk blijven we 3 uur op het water en zien verschillende dieren, zoals schildpadden, roggen en dolfijnen. Helaas zien we geen zeekoeien of dugongs zoals ze hier worden genoemd. Een beetje schrale opbrengst maar het plezier is er niet minder om en de sfeer is goed. Het is toch een belevenis om met zo’n fikse zeil catamaran de zee op te gaan. Om 12.00 uur meren we weer af.

In de middag rond 04.15 uur zijn we weer present om met hetzelfde schip de zonsondergang op zee mee te maken. Het is een belevenis met een aantal van dezelfde mensen. Helaas is er wel wat bewolking maar dat maakt de zonsondergang niet minder spectaculair.

Zo dat waren drie dingen op een dag en dat hakt er toch wel in. Pfoe we eten er in het restaurant een prima gegrilde barramundi en ploffen 2 uur later pp ons bedje.

Maandag 21 mei slapen we lekker uit en doen huishoudelijke dingen. We hebben ook een ander plaatsje met stroom omdat onze spullen leeg raken.

Marian doet de was en ik maak de bus schoon want die is smerig geworden van vieze dauwdruppels uit een soort van dennenbomen waar we onder staan. Gelukkig is het geen hars dus dat valt mee.

Ik ga gelijk met het verplaatsen even tanken want gisteren was hier alles dicht om 20.00 uur. We zijn van plan morgen verder te trekken. We zien wel. Er kan nog een dagje bijkomen want het is hier prima vertoeven.

Dinsdag 22 mei. We blijven nog een dag en bereiden ons voor op morgen want dan gaan we echt verder. Er zijn nog een hoop dingen die we willen zien dus erg veel gelanterfant is er niet bij.

Marian is lekker aan het relaxen. Ik denk dat ik nog even ga zwemmen en snorkelen.

                                                                       .-.-.-.-.-

 Saturday 19 May is a resting day. In the morning we go to the visitors centre and ask things that we don’t already know.

We decide to buy tickets to have a little cruise with a sailing catamaran called Shotover. Tomorrow it will take us and other visitors to a protected area in sea where we might see dungongs, turtles a.s.o. The Shotover is a ex racing ship and is still considered the fastest catamaran on the southern hemisphere.

Sunday 20 Mei we get up real early to se the dolphin feeding in Monky Mia. So at 06.45 AM we are on our way.

When we get there it appears to be a resort with luxury cabins, restaurant, boar walks and a  jetty. The shallow water is crystal clear. There a few rangers that tell the visitors about the program. We are allowed to stand in the water as the dolphins come by and have a look whose feet are standing in the water. A bit over directed but o.k. Marian shoots many photo’s while I try to film some scenes.

After a few we get back to the same place and go aboard the Shotover. There aren’t to many people. Just about a dozen.

It is great to sail the quit big ship. We don’t get much to see. A few turtles, stinrays and dolphins but no dugongs. Pity but not less interesting. After 3 hours we get back at 12.00 AM. At 04.15 PM we are back again on the same ship to experience sunset on the sea. It is awesome. There are quit some clouds that makes it even more beautiful.

Afterwards we have dinner in the restaurant of the resort. Barramundi with mashed sweet potatoes and broccolini. We need to drive back to our caravanpark but boy are we tired.

Monday 21 Mei is a house holding day. Marian takes care of the laundry while I take care of the car. Last night gave a lot of dew which gave a lot of dirt on the bus from the trees.

We moved over to a powered site to recharge all our stuff. We might leaf tomorrow but we are not sure yet. It’s a great place with the beach and sea within an arms reach.

Tuesday 22 Mei. We will stay one more day. We prepare to leave tomorrow. That’s definite. Marian is relaxing. I’ll have a swim in sea and snorkel a little.

                                                                       .-.-.-.-.-

Denham

Donderdagochtend 17 mei vertrekken we uit Carnarvon op weg naar Denham en Monky Mia. We hebben er echt zin om weer een stukje te tuffen. Carnarvon is ons ook heel goed bevallen. We hadden geluk dat we de goede camping uitzochten want deze is de enige met echt goede bomen om onder te staan.

Tijdens het voorbereiden voor ons vertrek ontdekken we een kleine verstekeling. We noemen haar Minou. Het is een klein en heel mooi katje. Ze heeft het kennelijk erg naar haar zin want ze huppelt in en uit de bus. Het is een leuk speels ding. We zouden haar bijna in onze binnenzak steken maar ja….

We worden uitgezwaaid door een jong Frans stel dat bijna uit de stationwagen valt als ze de deur opendoen. Ze hebben er in geslapen. In hun piepkleine tentje hebben ze hun spullen gezet. Dat kan ook natuurlijk.

We tanken even vol en gaan de hoofdweg op die dichter bij het dorp ligt dan verwacht zodat we er zowat voorbij rijden.

We stoppen na 200 km even bij het Overlander Roadhouse. Het stelt niet veel voor en er is verder niet zoveel dat onze aandacht trekt dus we vervolgen meteen onze weg.

We slaan er af richting Denham. We gaan zo’n 80 km noodwestelijk richting kust. Onderweg zien we een bordje Hamelin Pool. Het suggereert iets waar je kunt zwemmen. We slaan af en volgen de weg ongeveer 10 km. Het blijkt een kampeerterrein te zijn waar ook een oude telegraafpost staat. Verder is er nog een ruïne waarvan de stenen zijn gebruikt voor een ander gebouw. De stenen op zich bestonden uit uitgezaagde stukken schelpenbanken. Deze kust is uniek vanwege zijn 120 km lange en 8-9 meter dikke massieve schelpenstrand dat is opgebouwd uit miljarden kleine schelpjes ook wel Fragum cockles genoemd.

Dit wordt nog eens onderstreept als we wat verderop naar Shell Beach rijden. Ik verwijs maar naar de foto’s want woorden schieten te kort. De zee erbij is onweerstaanbaar en dus hup plomp erin.

Afspoelen kan nergens dus dat gaat via bekertjes water uit de tank in de bus. We blijven er zowat twee uur en rijden verder naar Denham. Denham is de plaats waar een Nederlander Dirk Hartog in 1616 als eerste Europeaan voet aan wal zette. Volgens ons is Denham een verbastering van Den Ham.

Het hele schiereiland maakt deel uit van het Shark Bay World Heritage Area.

In Denham aangekomen vinden we een camping aan het eind van de hoofdstraat en esplanade genaamd Denham Seaside Tourist Village. We hebben een toffe plek helemaal aan het strand. Twee stappen en we staan erop.

Op de esplanade staat een grote tent. Het blijkt dat er een week lang zee viswedstrijden zijn gehouden. Het afsluitende feestje is toevallig vanavond inclusief live muziek en vuurwerk. Zijn wij toch even mooi op tijd.

                                                                       .-.-.-.-.-

Thursdaymorning 17 May we leave Carnarvon to go to Denham and Monky Mia. While we  prepare we find a stowaway in the bus. It’s a little cat. We call her Minou. She likes it with us and we almost put her in our pocket but ehhh….

A young French couple say goodbye when we leave. They almost fell out of their stationwagon where they slept in while putting their stuff in a very small tent. Well you can do that of course.

After 200 km’s we get to the Overlander Roadhouse. There isn’t much to see we turn right to Denham. Underway we see a sign Hamlin Pool. It suggests that you can swim there. After 10 km’s we get there. It’s a camping ground and old Telegraph Station. The whole peninsula is part of Shark Bay World Heritage.

Just a few kilometres further there is Shell Beach. It is so beautiful. Just look at the photo’s. This beach is part of a 120 km stretch of an 8-9 meter thick massive shell layer. In the old days some buildings were made of this material. The sea is irresistible not to have a plunge.

In Denham we find a camping to stay called Denham Seaside Tourist Village. We find a nice spot on the edge of the beach.

Tonight there is firework because of a week long fishing event that has ended. Live musik as well. Just in time, wow.

                                                                       .-.-.-.-.-

Vakantieweek in Carnarvon.

Van de zondag de 13e t/m donderdag de 17e mei zijn we in Carnarvon geweest.
Zondag was Moederdag. We hebben er en rustdag van gemaakt. Uitslapen en wat lezen. Heel veel aan het blog gewerkt want we liepen achter en we hebben ook geen plaatsingsmogelijkheden gehad.
’s Avonds zijn we uit eten gegaan bij het restaurant van een motel vlakbij. Voor een vast bedrag zoveel eten als je wil. We hebben een trek!
Het is voor het eerst dat we ’s avonds een lange broek aantrekken en een jeansjack meenemen. Het is aan de frisse kant. Hoe is dat mogelijk.

Maandag zijn we op ons gemakje dag begonnen. Bij de receptie vragen we of het de moeite waard is om naar de “Blowholes” van Quobba te gaan. Is toch zo’n 150 km bij elkaar heen en terug. Absoluut de moeite waard zegt de dame achter de balie.
Het is volgens internet gegevens laagtij dus we vragen ons af of je dan wel het effect ziet dat je verwacht.
Als we er aankomen worden we niet teleurgesteld. Het is één van de mooiste dingen die we de afgelopen dagen beleven. Van verre zie we het zeewater omhoog spuiten tegen de lavarotsen. Wat een indrukwekkend gezicht. Het waait er stevig en dat is ons geluk. Het zeewater wordt flink opgestuwd. Een gat in een rotsplateau dat van onder hol is wordt met een enorme waterdruk gevuld met als resultaat dat er een soort geiser ontstaat. We maken tientallen foto’s. Eén ervan met Marian op de voorgrond en de spuitende blowhole op de achtergrond. Mooi plaatje geworden al zeggen we het zelf. Marian kan maar met moeite afscheid nemen van deze plek.
Als we op de camping terug zijn ga ik naar de receptie om het gastankje te vullen. De jongedame weet niet precies hoe de vulinstallatie werkt maar samen komen we er aardig uit. Zo tankje weer vol voor 14 dollar. Wie doet ons wat.

Rond 18.30 uur komt er een Duitse jonge meid met een jongen bij onze bus. Het meiske vraagt aan Marian advies hoe ze een breiwerkje moet opzetten. Fantastisch toch. Wie heeft dat tegenwoordig nog geleerd.

Dinsdagnacht hebben we beide fantastisch geslapen. Laat opgestaan. Tegen 08.30 uur. Heerlijk gedoucht en de dag begonnen. Wat lezen wat, drinken een bakje koffie en tussendoor de was doen. ’s Middags wat boodschapjes gedaan bij IGA. Stuk goedkoper dan Woorlworth. Rond 16.00 uur nemen we een lekker koude Chardonnay die we twee dagen ervoor hadden gekocht.

We bekijken de kaart en het boekje met bezienswaardigheden. Morgen gaan we waarschijnlijk naar het strand waar in de buurt wat dingen te doen zijn. We zullen zien.
De camping bevalt ons uitstekend. We hebben twee dagen bijgeboekt en de kans bestaat dat het er meer worden. Het zuiden trekt nog niet erg met slechts 20 graden. Hier is de goede balans zo rond de 25-26 graden. Ideaal.

Woensdagmorgen om 05.00 uur waren de jonge Franse buren al in de weer. Zeker vroeg werken ergens. Wel vervelend wat je komt als ze een halfuur later weg zijn moeilijk weer in slaap.
We zijn vandaag 5 km van de stad aan het strand geweest waar de 1 Mile Jetty is. Een lange en gammele houten pier die ongeveer 1,6 km lang is. Vanuit de oudheid liep er ook al een smalspoor over om mensen en goederen te vervoeren. Het is een gebied met mangrove bosjes en zandplaten. De schepen konden vroeger niet dichtbij de wal komen en vandaar de pier. Het ding is gebouwd rond 1890 en dat is hem aan te zien. Je moet een kleine bijdrage leveren om er op te kunnen maar tegelijkertijd staat er op een bord dat de pier beweegt door wind en golven.

Alles is op eigen risico. We wagen het erop. Naarmate we vorderen neemt de wind sterk toe. Het laatste deel zo’n 20 meter en tevens het draaipunt van het treintje is afgesloten. Er zijn steunpalen finaal doormidden door ouderdom. Er wordt wel aan gewerkt om het e.e.a. op te knappen.
Er is ook een museum met oude materialen en het huisje van de vuurtorenwachter staat er nog. De dochter van de vuurtorenwachter geeft er een stukje informatie aan de bezoekers. Het is een verhaal van vader op zoon.
Hierna rijden we naar een Memory Avenue. Het is een weg met gedenkstenen en palmbomen van de opvarenden van het oorlogsschip Sydney.
Om het af te maken rijden we nog even naar de haven voor kleine schepen. Er is een gezellige kade met de nodige activiteiten en eettentjes.
Tot slot rijden we nog langs een winkeltje om een joggingbroek voor mij te kopen. Marian staat er op want we gaan zuidelijker en dan heb je niets aan een korte broek. Brr, ik moet er niet aan denken. We twijfelen nog of we morgen verder gaan of het nog een dag rekken.

Donderdag is een opruimdag. We halen al de bagage te voorschijn en bereiden ons voor op wat koudere dagen die komen gaan. Trouwens, vandaag is het bewolkt en is het maar 20 graden.
Ik ga de blog van de afgelopen dagen plaatsen inclusief foto’s en daarna zien we wel weer. Ik denk dat we er hierna niet veel gelegenheid voor hebben.
We gaan morgen echt vertrekken richting Denham en Monky Mia. We hopen echt dat Monky Mia niet is zoals Coral Bay want dan wordt het een deceptie.

-.-.-.-.-

From Sunday 13 till Thursday 17 May we stayed in Carnarvon.
Sunday is. Mothersday. We start slowely. It’s a no worries day. A bit of reading, editing the blog and things like that.
We have dinner in a motel nearby. This is the first time that we are dressed in long trousers and jeans jackets over the arm. Just in case it gets colder. Boy can you imagine?

Monday we visited the Quobba blowhole just 150 v.v. north of Carnarvon. This is one of the greatest things we have seen so far. From a distance we see the waves smashing on the rocks. Big white fountains going up in the air. There is a lot of wind so we are lucky as it is low tide according to tide table. Perhaps its better this way to get the right effect. I shoot some photo’s from Marian with the blowhole in the back. A powerful jet of water is forced with terrific pressure through a hole in the hollow rock beneath. It can reach a height of 20 meters. There is a warning that we have to keep an eye on the tide and beware of king waves that can kill a person. Boy is this a nice start of the day. I have to drag Marian into the bus. She can’t say goodbye to this natural phenomena.
Back on the camping a young German women who her tent two sites away from us, enters our bus. She looks at us and asks Marian if she knows how to start a knitting work. Yeah, they don’t get that in school anymore.

Tuesday we slept like a log. We drink coffee, read a little and do the laundry. In the afternoon we do some shopping’s at IGA nearby. Not much later we read a booklet of things to do while zipping a nice cold Chardonnay.
In the afternoon we drink a nice cold Chardonnay that we bought two days ago. We studied the booklet with things to do. Tomorrow we will go to the beach.
We just extended our stay with two days We like the campground. The south region is not very attractive with only 20 degrees so we booked another two days.
Here it is 25-26 degrees. Just the right balance.

Wednesday morning our two young French neighbours rose at 5 AM making some noise. After half an hour they left probably on their way to find a job. It’s not easy to fall asleep again.
This morning we went to the 1 Mile Jetty only 5 km’s from the centre. The wooden jetty is very old and was build in 1890. We have to pay 4 $ each to get access. In the mean time there are signs that we warn us that we can go there entirely on our own risk. The jetty is bit crook and moves in the strong blowing wind. There is also a small rail from the old days as well. The board shows a lot tear and wear. The last 20 meters are not accessible. The wood is so rotten that it might collapse any time. It’s so funny when you realize that 120 years ago people and goods came and went the same way to the ships.
We have a look at the lighthouse keepers house which is in the original state. The daughter of the last keeper tells visitors about the old days when she used to live there.
The last visit is the Memory Avenue. A nice lane with palm trees between the many memory stones from the crew from the warship HMS Sydney.

Thursday is cleaning day. We also prepare for colder days to come. Marian reorganizes the luggage. In the same time I am updating the blog and uploading photo’s to the website. We won’t have much possibility’s to do it the coming days I assume.
Tomorrow we will definitely leaf Carnarvon and go to Denham and Monky Mia. We hope it will not be a disillusion like Coral Bay. Fingers crossed.

.-.-.-.-.-

Blah, Coral Sea.

Zaterdag,12 mei
Wauw,wat een dag is dit weer geworden. Vanmorgen toen we wakker werden was buiten alles drijfnat door de dauw. De stoelen, de handdoeken en ons zwemgoed. Nou ja, het zonnetje scheen weer en was al behoorlijk warm dus al snel stoeltjes in de zon en handdoeken over een paal in de zon. Terwijl we ons opfrissen en aankleden zijn de stoeltjes al droog genoeg om op te zitten om te ontbijten. We genieten nog even van het uitzicht en besluiten naar Coral Bay te rijden voor een “glass bottom boat tour” . Die worden overal aangeprezen omdat op het Ningaloo Reef in deze tijd veel Whale Sharks komen en natuurlijk ook nog veel andere soorten vis te zien is. Al snel zijn we op pad maar moeten weer helemaal via het noordelijke puntje van de peninsula terug naar Exmouth. Na zo’n 100 kilometer zijn we daar en doen nog even een boodschapje. Iced-koffie is toch wel erg belangrijk geworden !!!!
Dan gaan we verder. We berekenen dat als we rustig doorrijden dat we rond half één in Coral Bay zijn en dat is een mooie tijd om weer te stoppen. De schrik slaat ons om het hart als we Coral Bay in rijden. Wat een toeristenplaats is dit. Het bestaat uit verschillende campings waar iedereen hutje aan hutje staat geparkeerd en een nieuw gebouwd backpackers hotel. Verder zijn er souvenirwinkels en zien we een supermarktje. Nou,dit is toch echt niet wat we zoeken. Wel moet gezegd worden dat het strand en de zee er erg aantrekkelijk uitziet. We geven het een kans en besluiten één nacht te blijven. Het is echter zo druk bij de receptie van een camping dat ik na lang wachten er genoeg van heb en hem smeer. We besluiten om door te rijden. Dan maar elders kijken of we nog zo’n boottocht kunnen maken. Even later krijgen we de schrik te pakken wanneer er een vogeltje tegen de auto vliegt. Oh oh,arm vogeltje, wat kunnen die beestjes toch dom zijn. Op een parkeerplaatsje,zonder bomen en zonder toilet,maken we een broodje. Dat gaat er toch altijd weer in. Wanneer we weer verder rijden wacht ons een volgende schrik. Naast de weg is een camper op zijn kant terecht gekomen waarschijnlijk ten gevolge van een klapband. We zien tenminste zo’n 200 meter verderop verse stukken van een band op straat liggen. Tegenover de plaats waar de camper ligt staan mensen en nog een camper. We stoppen even om te vragen of ze hulp nodig hebben maar alles is gelukkig onder controle. We rijden weer verder en zien plotseling de aankondiging dat we de Steenbokskeerkring naderen.

We stoppen voor een foto en rijden tot het volgende roadhouse genaamd Minilya maar dan is het eigenlijk weer te vroeg om al te stoppen omdat daar niets te doen of te zien is. We tanken er zoveel dat we onze eindbestemming kunnen halen. Dan nog maar een stukje rijden tot de volgende plaats, Carnarvon. Om eerlijk te zijn slaat de vermoeidheid toe en rond half vier staan we dan eindelijk op een leuke camping met een normale prijs.

.-.-.-.-.-

Saturday 12 May. What a day. When we rise the sun is shining. Everything that we left outside like towels are soaking wet of the dew. Before we have freshened the chairs have dried up so we can sit down en enjoy the surrounding while having breakfast. In Exmouth we buy some stuff and most important Iced Coffee.
We are going to Coral Bay. We have calculated that if we drive in a relaxed pase we will arrive there at 12.30 PM. It must be awesome there so we were told. When we arrive we can’t believe our eyes. It’s not a little town or village! It’s one big holiday camp and packed. Five camping grounds in a row, one backpackers hotel and a lot of building activities. Parents dragging there kids around. Coral Bay is a cul-de-sac. The beach is beautiful, absolutely but we can’t get exited from the rest. We decide to stay one night but the lady at the desk of a caravan park is so busy with people on one hand and answering the phone on the other hand that I have to wait way to long. I leave and we leave Coral Bay a dissolution richer. We’ll try to get a glass bottom tour over the reef somewhere else if still possible.
On our way a poor little bird flies against the windshield. Stupid bird why did you do that. Sorry.
On a rest area with no facilities and no tree to been seen nearby nor far away we have lunch. When we continue we see a few cars in the distance that have stopped. When we get to the spot we see a 4x4 campervan lying on the left side probably because of a quickly deflating tyre (exploded).There are other people at the scene but stop and ask if we can be of any assistance. They say everything is under control so we continue.
After about 70 km’s we see a sign that we are entering the tropic of Capricorn. We shoot a few photo’s.
At Milinya Roadhouse we can’t make camp so we take just enough fuel to get us to Carnarvon.
We are quit tired by now and are glad to park our bus on a nice powered site on a caravan park. Normal prices again. Yippee.

.-.-.-.-.-