Vrijdag 30 maart worden we zoals gebruikelijk de laatste week, al vroeg wakker op Saunders Beach. Als ik naar de toiletten loop zie ik een “scrap turky”. Vlug de camera opgehaald voor een foto. Het beestje wil niet pauzeren en smeert hem. Na wat geduld te hebben uitgeoefend keert hij terug.

Om 07.30 uur gaan we op weg naar Innisfail om een krokodillen boerderij te bezoeken. We nemen een koffiepauze aan zee in het plaatsje Cardwell. Het is er werkelijk heerlijk toeven. We nemen dan ook even de tijd terwijl Theo onderwijl wat foto’s overzet naar de computer om later aan het blog toe te voegen. Twee uurtjes later gaan we weer op weg. Bij McCaffee drinken we koffie want die is er erg lekker en we nemen er een cheeseburger bij. Als we weer verder rijden zien we een bordje naar de krokodillen farm. We zien nog een verwijzing en dan ineens niets meer. Zoeken levert niets op en we besluiten dan maar verder te rijden en later zo’n farm te bezoeken.

Dan weer verder Cairns. We willen er ook een paar dingetjes aan de auto laten verhelpen dus twee vliegen in één klap. Omdat het vrijdag middag is kunnen we pas maandag geholpen worden zegt de allervriendelijkste jongedame en zij verontschuldigt zich hierbij. We hadden besloten om een paar dagen niet te rijden dus dat komt mooi uit.

We vragen haar of ze een beetje leuke camping weet. Nou die weet ze wel. Het wordt Coolwaters Holiday Park met vier sterren. Klinkt duur maar dat valt later heel erg mee. We gaan er tot disndag staan. Heerlijk plekje onder bomen aan de kreek bij de schildpadden die erin leven. De receptioniste heet Helle. Zij vertelt dat er in de kreek gezwommen kan worden maar dat je soms even uit moet kijken voor slangen die er ook wel eens in zwemmen. Huhum..

                                                                       .-.-.-.-.-.-.-.-.

It’s Friday March 30 on Saunders Beach. We get up in time as usual this week. While I walk to the toilet I notice a “scrap turkey” as they are called. Eventually I manage to make a photo of it. At 7.30 AM we get in the car to go in the direction of Innisfail. Nearby should be a crocodile farm but we can’t find it for some reason. We keep on going. On the beach of Cardwell is a lovely rest area and we decide to stay there for a while. That gives Theo the opportunity to transfer some photo’s to his laptop. After two hours we resume our journey and have a rest at McCaffee in Innisfail.

We are on our way to Cairns were we will have some minor repairs done on the van at Travel Wheels. When we get there late in the afternoon the lady behind the desk tells us that we can’t be served until Monday. We wanted to have a break for a few days so that is o.k.

We end up in the campingsite Coolwaters Holiday Park. It shows to be a wonderful place with lots of space on the edges of a creek with high trees. Lovely. The receptionist Helle tells us that it is fine to swim in the creek but we should be aware of snakes and not near where the turtles are otherwise we scare them off.

                                                                       .-.-.-.-.-.-.-.-.

Capricorn Caves

Woensdag 28 maart. Wakker geworden door het zonnetje. Ik gluur door het gordijntje naar buiten en zie drie emoes rondscharrelen. Het is nog wel erg vroeg dus draai ik me nog even om. Na een halfuurtje toch maar op, wassen, aankleden, ontbijten en dan gaan we weer. We verwachten veel oponthoud door wegopbrekingen maar dat valt achteraf erg mee. Om 10.15 uur zijn we al vlakbij Rockhampton. Deze stad is het centrum van de rundvleeshandel. Dat wordt nog eens onderstreept door een enorme stenen stier bij een rotonde vlak voor je de stad inrijdt. Helaas kunnen we er niet stoppen om er een foto van te maken. We stoppen even later en maken wat koffie. Als we weer verder gaan komen we een bordje langs de weg tegen met daarop geschreven “Capricorn Caves”. We gaan er naartoe en zijn erg benieuwd of het wat is. Dat blijkt zo te zijn. We maken met nog drie bezoekers met twee gidsen een tocht van een uur.De mooiste en grootste “kamer” was de Cathedraal. Volgens de gids de op één na beste ruimte voor muzikale activiteiten in relatie tot de akoestiek.

Het Opera House is nog iets beter volgens haar.Omdat we nog een eindje hebben te gaan besluiten we na de rondleiding meteen te vertrekken. We willen Mackay bereiken vandaag. Na nog wat rustpauze onderweg eindigt deze reis zo;n 30 km boven Mackay in het schitterende Nationaal Park Smalley Beach. We komen er aan als het al donker wordt. De weg er naartoe moeten we zien te vinden middels coördinaten en een straatnaam. Na wat gezoek ziet Marian in het half duister een aanwijzing. We moeten dan nog een eindje over een onverharde zogenaamde dirt road. De weg is redelijk goed met hier en daar wat flinke gaten en uitgewassen delen weg. Oppassen dus. De weg wordt steeds smaller en slechter en leidt ons een bos in met flinke plassen en blubber. Uiteindelijk zien we het lang verwachte bordje met de naam van het park. We nemen de eerste de beste afslag en komen op een open plek aan zee omgeven door hoge eucalyptus bomen. We komen er nog een koppel tegen dat er kampeert met hun busje.


We maken een praatje. Het blijkt dat het niet vrij kamperen is maar dat je via internet moet reserveren en betalen. Ja, dat is even lekker. Hoe moeten we dat realiseren. We hebben niet eens een signaal op onze mobiel. We blijven lekker staan, frissen ons op, werken het blog bij en gaan slapen. Midden in de nacht wordt het kennelijk vloed. We horen de golven op het strand beuken. Oh wat is dat genieten en dan al die geluiden uit het bos erbij!

Wednesday the sun awakens us. I peep through the window curtains from the van and see three emoes grooming the area near by. After half an hour we wash, dress, have a breakfast and jump in the frontseats.

We expect many road works but that is not the case so at 10.15 AM we arrive in Rockhampton the beef territory. We stop at the Capricorn Waves and wonder if it is worth stopping for. That shows to be the case. We have a one hour tour with three other guests. It’s awesome. The so called cathedral is d most beautiful “room”.

After this cave tour we continue our trip. It is getting late already. At 7.30 PM we arrive in a National Park Smalley Beach. It’s quit difficult to get there as our GPS shows in some stages no road. We use the coordinates given in the tour book but this not very accurate. Finally Marian see the streetname we are looking for. After 2 km dirt road which gets narrower all the time we end up in the park and have to drive through some mud. We take the first exit right and park the car near the sea shore and high trees.

We see another car and we gave a chat with the young couple. After freshening up we decide to sleep early and leaf early as we seem we have to book for this place by the internet but we don’t know how to accomplish that. Sleep well darling. During the night the tide chances and we can hear the waves hit the beach. Boy what a lovely sound.

Mooi strandplaatsje Tannum Sands

Dinsdag 27 maart. Vroeg naar bed en vroeg op. Om 07.00 uur zijn we klaar wakker en gaan uit de veren. We besluiten om vandaag het bed in de auto in te klappen en het tafeltje op te zetten. Dat geeft wat meer bewegingsvrijheid en staat wel zo gezellig. Na een ontbijtje gaan we de weg op. Willen we volgende week in het noorden zijn, dan zullen we toch wat kilometers moeten maken. Na ongeveer 2 uur rijden zijn we toe aan een oppeppertje. We stoppen in Marybourough voor een bak koffie met koek. Vervelend maar waar er wordt heel erg veel aan de Bruce Hwy, de noord zuidverbinding aan de oostkust gewerkt dus staan we vaak stil bij opbrekingen. Ook andere reizigers die we onderweg spreken klagen erover maar Nederland missen doen we nog niet. Bij de afslag Lake Monduran gaan we even lunchen in de kampeerauto. We vervolgen onze weg maar laten het plaatsje 1770, waar we op een eerdere reis wel zijn geweest, links liggen. Bij Gladstone zien we een afslag Tannum Sands dat aan zee ligt. We komen aan  in het dorpje en vinden een buitengewoon mooi park met allerlei voorzieningen.. Het strand is in trek bij para surfers. Ze maken, gelanceerd door de snelheid en de golven sprongen van wel 15 meter hoog. Het is een boeiend schouwspel. Na een uurtje genieten vertrekken we weer.

Bij de rivier de Boyne is een hele mooie rustplaats waar we besluiten de nacht door te brengen. Er zijn toiletten, douches en ze zijn nog verlicht ook. We maken spaghetti Bolognese met salade. Het is een heerlijke avond en Theo staat wat te praten met een paar andere camperaars. Een meisje uit Nederland vertelt dat zij naar het zuiden rijden en in Townville, waar het verleden week ontzettend zwaar weer is geweest, drie dagen hebben moeten wachten totdat de overstroomde  wegen weer vrijgegeven werden.  

Wat een kanjers.

Na een douche met koud wa, wa, water en wat lezen zijn we gaan slapen. Marian niet zo snurken!

Tuesday March 27. Early to bed and early out of bed again. After our breakfast we hit the road. After driving for 2 hours we have a break with coffee and cake in Marybourough. We notice that on the Bruce Hwy are many road works with just as many delays. Other travellers have complaints too about these delays. Near Lake Monduran we have a lunch break in the van. We decide not to go to the place called 1770 where we were several years ago. Near Gladstone we see an exit to Tannum Sands. In this little village we see a beautiful well maintained park near the beach with all the relevant  items in it. The beach seems to be loved by the para sailers. They make huge jumps rocketed by the hard winds en big waves. After enjoying our short stay we resume our journey. Near the river called Boyne we will stay overnight. It’s a quit big and well organised rest area with all the necessities available. For dinner we have spaghetti Bolognese with salad. Theo is talking with some other guys with a van. One of them happens to be a Dutch girl who tells him that they are on their way South but had to wait for 3 days near Townville (heavy rains) before the roads were opened again. After a co, co, cold shower and some reading we go asleep. Marian don’t snore!

Familie meeting en vertrek bij Immeke

Zondag 25 maart zijn we met Immeke meegereden naar Gwen en Russell die, zoals eerder verteld, een BBQ geven. Wij nemen wat bloemen en bereid fruit in bakjes mee. De koelbox met biertjes en frisdrank zijn we vergeten mee te nemen. Het is in Australië gewoonte dat je eigen drinken mee neemt naar feestjes. Gelukkig staat de koelkast bij hun ook vol. No worries mate.

Het is geweldig leuk om de dochters van Immeke en Kevin, respectievelijke mannen en kinderen weer te ontmoeten na 15 jaar. Hier en daar valt er meer grijs te zien op de koppies en de kinderen zijn inmiddels volwassen. Bijzonder is om kennis te maken met Kevin, de ex van Immeke en diens vrouw Cecelie. We hadden hen nog niet eerder ontmoet op onze eerdere reizen. Bob, Kevin en onze vader hebben vroeger leuke dingen beleefd met elkaar, zoals kamperen, jagen en vissen. Ik had van Bob al gehoord dat toen ze een keer gingen pitten, er een gifslang de weg naar de slaapzak van Kevin had gevonden. Grote hilariteit natuurlijk want wat moet je. Vooral niet bewegen en in paniek geraken. De oplossing in de patstelling werd gevonden door plotseling met zijn beide op de slang en Kevin te duiken. Meeste kans dat het dan goed gaat. En zo geschiedde.

Helaas is er van varen met de boot van Russell en Gwen niks terecht gekomen. Russell heeft n.l. weer werk en wij hebben geen tijd om langer te blijven. Zij hebben over een week vakantie. Zij hadden ons graag mee willen nemen maar dat gaat helaas niet omdat we anders te veel gaan achterlopen op het reisschema.

Naast een schip heeft Russell nog een raceauto. Daar had ik graag even in gereden. Wat te denken van 700 kg en 300 p.k. hm. Ook de nodige motorfietsen ontbreken niet. Ja, die Russell en diens zoon zijn en stel naar mijn hart.

We hebben Kevin de oude gedigitaliseerde filmpjes van pap van vroeger getoond. Hij vond het heel erg leuk om die te hebben kunnen bekijken.

Al met al, een heel gezellige ontmoeting met de familie. Ik wil ook nog wat verklappen. Immeke is 73 maar zij scheurt als Schumacher in zijn formule 1 auto. Wat een scheurneus die zus van mij.

De laatste avond voor ons vertrek bij Immeke vandaan. Morgen gaan we weer verder.

We staan vandaag vroeg op want we moeten van alles inpakken en in de kampeerauto terugzetten.

Rond 09.00 uur nemen we afscheid van Im met een paar flinke pakkerds. We vervolgen onze reis naar het noorden. Eerst gaan we nog even langs een kampeerartikelen zaak om wat haringen voor het zonnescherm van de kampeerauto te kopen. Die zijn ze vergeten erbij te doen. Ook gaan we meteen naar een bekende grootgrutter Woolwerth om voorraden in te slaan. Voordeel is dat je met de kassabon van deze super, korting krijgt  op benzine. Bepakt kunnen we vertrekken. De Nüvi ingesteld op een plaats ten noorden van Brisbane. Onze eerste stop wordt Wild horse mountain. Een schitterende outlook over de omgeving. Het ligt 700 meter hoog. De wandeling naar de top is steil en pittig maar helemaal de moeite waard zoals je kunt zien. De outlook fungeert ook als coördinatiepunt in geval van bosbranden. De randen van de koepel zijn in graden verdeeld. In het midden is een verticale draad gespannen. Als een soort vizier richt je de draad op de plek waar wat aan de hand is. Op de rand lees je de graden af en dat coördinaat wordt aan de hulpverleners doorgegeven.

Een maal weer beneden besluiten we te gaan lunchen. Een lekkere graanbol met oude kaas en een bak koffie. Voldaan vertrekken we. We besluiten langs de kust te blijven rijden over de Bruce Highway. Bij Caloundra gaan we van de highway af en rijden binnendoor naar de zee. Daar aangekomen zetten we de auto in de schaduw van een paar bomen op een parkeerplaats vlak aan zee. Weer even de benen strekken en genieten van het uitzicht op zee. Theo kan het niet nalaten om zijn zwembroek aan te trekken en een duik in zee te nemen. Ik ga even liggen. Na een uurtje komt Theo weer terug en besluiten we tijdig een rustplek te zoeken. Dit wordt een plek naast de oude Bruce Hwy. Een mooie schaduwrijke plek. We zijn niet de enigen. Na nog wat georganiseer wordt er zoete aardappel gekookt, biefstuk gebakken en een salade gemaakt. Smullen maar!! Nog even wat koffie, wat schrijven, lezen en dan vanavond weer vroeg naar bedje. Ook op deze overnachtingsplaats is het stik donker. Tot morgen!

Sunday March 25, Immeke took us to Gwen and Russel’s place for a BBQ. It was wonderful to meet al the family members again after 15 years. We took some flowers for Gwen and ready made fruit. Unfortunately we forgot the esky with beer and soda. It was very special to meet Kevin and Cecelie. We never met them before our previous tours. Bob and Kevin are mates and they had big fun with pap many years ago when they went camping, hunting and fishing. Bob already told us the story that on one of these occasions Kevin had an encounter with a tiger snake in his sleeping bag. To break the status quo Bob and pap decided to jump on Kevin and the snake and nearly killed both. It’s a story so you never can tell.

It’s a pity Russell and Gwen can’t take us on their boat. They have a holiday in a week time. They would love it to take us with them but we can’t go with them as we have a schedule.

Russell has a beautiful racing car which is only 700 kg with 300 hp. Boy would I like to drive it.

We showed Kevin and Immeke some old digitalised 18 mm films from pap. They as well as the children enjoyed it very much. It’s a bit funny to see ex husband and wife looking films of the old days. Lucky enough they always stayed on speaking terms.

By the way, I have to tell you a secret. Immeke drives her car as Schumacher his formula 1 car. Unbelevable what pace.

It’s 9AM the next day when we kiss Immeke good bye. We decide to pay Woolwirth a visit to get stuff on the shelf. After that we give the GPS the instruction to go to a place just above Brisbane. Our first stop is Wild Horse Mountain. A steep lookout somewhere along the Bruce Hwy some 700 meters high. It’s a tough walk but worth every meter. The lookout is also used to locate fires and as a point from where actions are being coordinated. When we get back we decide to have lunch with a big mug of coffee.

Near Caloundra we leave the highway and drive to the sea. It’s beautiful spot. We park the van in a shady place on a parking lot. Theo quickly puts on his swimming trousers for a swim while I decide to lay down for a while. After an hour Theo is back again.

We finally end up in a nice area to stay overnight just beside the Old Bruce Hwy. For diner we have sweet potatoes, a nicely backed beef and salad. After that a cup a coffee and not to late to bed. See you tomorrow.  

Geen internet, koop een dongle.

Het is alweer vrijdag 23 maart. Na het ontbijt rijden we met de camper naar het Hyperdome om een dongle aan te schaffen, zo’n ding om met je laptop te kunnen internetten. Immeke heeft geen aansluiting en via de mobiele telefoon is wel erg lastig met zo’n klein ieniemienie toetsenbordje. We hebben keus uit de vele gebruikelijke aanbieders. We kiezen voor Optus want daar telefoneren we tot tevredenheid ook mee. Het is een aanbieding van 69$ voor 25$. Is dat boffen. Als het nou ook nog werkte, maar helaas. Dus morgen maar even terug.

Vandaag hebben we ook kennis gemaakt met Hans en Carla, een bevriend koppel van Immeke. Zij kennen elkaar van de Nederlandse Club. Hij is een tachtiger maar ziet er zeer vitaal uit.

“s Middags hebben we nog wat spullen aangeschaft voordat de reis serieus begint. We hebben een spa, twee jerrycans voor reservebenzine, een paar verhogers om de kampeerauto horizontaler te zetten, een 12V fan en een handbijl gekocht.

“s Avonds hebben we Im mee uitgenomen voor diner bij de Thai. Zij kende het restaurantje niet. Het stelde ook niet zo erg veel voor maar het eten was lekker, lekker!

Voor zondagmiddag zijn we uitgenodigd bij een dochter en schoonzoon van Im. De hele familie komt er samen en dan wordt er een BBQ gehouden. Moet je nagaan wat een puf je moet hebben aangezien Im’s kleindochter vandaag 18 wordt. Ongeveer 25 vriendinnen en vrienden komen een feestje vieren en dan blijven ze nog pitten ook. Pfff moet ik toch even niet aan denken!

Maandag vertrekken we weer.

It’s Friday March 23. After breakfast we drive to the Hyperdrome shopping centre. We want to buy a dongle to be able to use the internet. Immeke has no internet connection. We decide to go for Optus. Are we lucky as they have a big discount, just 25$. The bad thing is that it doesn’t work after installing it. So we have to go back tomorrow.

Today we met two friends of Im, Hans and Carla. They know each other from the Dutch Club. Nice and friendly couple.

In the afternoon we bought us some gear (levellers, jerry cans, hatch, spade) for the real thing to come.

For Sunday afternoon we are invited for a BBQ at one of Im’s daughters. This daughter has a daughter who becomes 18 years of age today. Between twenty to thirty friends will come over to join the party. They will stay to sleep there as well, boy….

Monday we will resume our journey.

Zaterdag, de dongle doet het nadat we terug zijn gegaan. Blijkt een medewerker gisteren iets verkeerd te hebben gedaan. Kan ik weer een stukje blog plaatsen.

We hebben vandaag niet veel bijzonders gedaan. Nou heb je wel eens een diertje gezien dat zich voordoet als een paar aan elkaar geplakte strootjes?

Saturday, the dongle is working properly after we went back to the seller. A staff member made some kind of mistake.

Now I can place a bit of the blog again. Today we didn’t do nothing special.

Druk met vooral tuinieren.

Woensdag hebben we lekker uitgeslapen. Immeke was al om 07.00 uur de deur uit omdat ze een afspraak had ergens. “s Morgens ben ik te voet de buurt gaan verkennen. Op een paar honderd meter van Immeke’s huis was een sportschool die 24 uur p.d. open is. De jonge dame die mij te woord stond was erg geïnteresseerd in waar ik vandaan kwam en wat we allemaal nog gingen doen. Het arme kind zat er ook maar alleen. Voor 15 dollar kon ik de hele dag aan de ijzers hangen als ik dat wilde. Ze hadden er prima materiaal moet ik zeggen.

Na de lunch zijn we met Immeke haar slachtschip naar een groot winkelcomplex gereden in de buurt genaamd Hyperdome. De naam zegt het al. Wat groot en wat veel winkels. Je kan er op je gemak een dag doorbrengen als je dat zou willen. Marian heeft wat kleding gekocht terwijl ik naar de bibliotheek om de hoek ben gelopen. Ik heb mijn vriendelijkste gezicht opgezet waarna de dame in kwestie smolt en mij een inlog en code voor hun internet verstrekte voor gebruik van hun computer. Het mocht eigenlijk niet want het was alleen voor leden. Tijdens een babbeltje bleek dat zij uit Nederland kwam en was geboren in Delft en ja dat opent toch deuren hm. Dank je wel Marion. .

Wat later in de middag heb ik een 1000 liter ton met regenwater leeg laten lopen in de tuin. Er was meer regen voorspeld dus dat ding moest leeg maar bleek verstopt door boomblaadjes. Hoop gedoe maar het is gelukt. Ik heb meteen maar de dakgoten schoongemaakt.

Valt toch niet mee als gepensioneerde om op een gammele ladder te balanceren en met je andere hand de goot leeg te scheppen. ’s Avonds met een drankje in de hand en een knabbeltje erbij naar een film Jack Nicholson gekeken op de TV.

Wednesday we had a sleep in. Immeke departed early because she had an appointment somewhere. In the morning I investigated the surroundings and found out that there was a gym nearby. The young lady was very interested in my whereabouts and what Marian and I had in mind for our tour. For 15$ I could do my workouts as long as I wanted.

After lunch Marian and I went to a Hyperdome with Immeke’s car. Marian bought some cloths while I walked to the library round the corner. The lady behind the counter came from Holland and was born in Delft. She couldn’t resist my charming attitude and although it was only meant for members she helped me out in getting access to the internet. Thanks Marion. Later in the afternoon and emptied a big 1000 liter rain container. More rain was expected so Immeke wanted it to be empty. Only problem was that the hole system appeared to be clogged. Eventually I managed to fix the job.  

In the evening we watched a movie from Jack Nicholson on the tele with a drink and some nibbles.

Donderdag 22 maart is Marian druk bezig met de was. Lastig, want het is heel wisselvallig met het weer. Uiteindelijk droogt het wasgoed nog het best op de veranda. De droger is al een paar jaar niet in gebruik. Als Im de stekker in het stopcontact steekt zitten we gelijk zonder stroom. Dus dat ding heb ik meteen voor haar in de grote schuur gezet om te worden afgevoerd. Vermoedelijk hebben de termieten bezit genomen van de machine.

Ik ben die ochtend en een deel van de middag bezig met tuinieren. Dat wil zeggen hoog opschietend struikgewas voor de veranda terugsnoeien zodat het zicht op de tuin en het theehuisje bewaard blijft. Ook worden wat palmbomen gekortwiekt met gebruikmaking van een zaagblad aan een lange stok. Immeke kan dat niet meer dus ik help haar graag uit de brand. Haar eigen kinderen zijn ook erg druk met hun gezinnen. Op een zoon en schoondochter na wonen de andere kinderen niet om de hoek.
Ook verwijder ik uit haar greenhouse een enorme spin met een even indrukwekkend web.

We ontmoeten die dag ook een paar andere vrienden van Im, Carla en Hans. Leuk stel. Hij spreekt nog prima Nederlands.

Thursday March 22 Marian is busy with the laundry. The whether changes all the time so we dry it on the veranda. Immeke tried to dry the laundry in the dryer but it blew itself up due to not using it for a few years. Probably the termites took possession of it. During the day I was occupied doing some gardening. That is cutting back the bushes in front of the veranda in order to maintain eye sight on the garden as a whole. Some palm leaves had to say goodbye too. Immeke can’t do it anymore so I was pleased to help her out. I also removed a huge spider out of the greenhouse. The web was impressive as the spider.

That day we also met some other friends of Im, called Carla and Hans.

Op weg naar Brisbane

We zijn vandaag maandag 19 maart om 09.30 uur vertrokken bij Robyn en Ian vandaan. Eerst nog even langs Travel Wheels om wat klachtjes te verhelpen.

We kozen ervoor om voorlopig de Pacific Highway te volgen richting Brisbane. We hebben zware regens onderweg afgewisseld door drogere periodes. Na een paar honderd kilometer besluiten we een plekje te zoek om de nacht door te brengen. We kiezen voor een parkeerplaats langs de snelweg met minimale faciliteiten zo’n 30 km voor Port Macquarie. Op de parkeerplaats is het ’s avonds werkelijk stikdonker. De enige verlichting die er is, is die van de LED-verlichting in de auto. Er staan nog een paar caravanners om ons heen. Als Marian voor het slapen gaan nog even naar de W moet draag ik bij aan de verlichting! Ik houd n.l. de lamp vast en wijs haar de weg naar het eveneens onverlichte toilethokje met golfplaten dak.. Om je heen hoor je geritsel van allerlei dieren want het gebouwtje staat tegen het bos aan. Ach het is even wennen. 

Na een goede nachtrust staan we op.We frissen ons op bij het kleine wasbakje in de kampeerauto. Na onze bordjes Weetabix met melk te hebben verorberd, vervolgen wij onze weg en besluiten van de route af te wijken. We rijden naar klein kustplaatsje genaamd Crescent Head. Het is redelijk warm weer maar het komt af en toe met bakken uit de lucht. Het blijkt een klein gezellig dorpje te zijn met meer campingbewoners dan inwoners. Het is een waar surferparadijs met mooie stranden en behoorlijk hoge golven. Het waait ook hard en dat zorgt voor grote wit schuimende golven die met gebulder op het strand slaan.

Via de Belmore Right Bank Road gaan we even later verder. Over een binnendoor weg komen wij Smithtown waar we een baai/ rivier oversteken en onze weg vervolgen over de Pacific Hwy. Bij Yamba nemen we een break. We staan aan een volgende baai bij een restaurantje dat wijselijk wat hoger is opgebouwd. In 2001 stond hier de boel volledig onder water. Het uitzicht is er erg mooi. In de bush langs de baai ziet Marian plotseling wat bewegen. Het blijkt een leguaan te zijn. Hij is helemaal niet onder de indruk van ons en ik kan hem tot op een meter benaderen.

Rond 17.00 uur rijden we de oprit bij Immeke op. Het is een vrolijk weerzien gevolgd door de nodige knuffels.

Immeke maakt ’s avonds warm eten dat sheppards pie wordt genoemd. Puree met kaas en eronder gehakt met tomaatjes en andere groente. Na een kop koffie duiken we vroeg ons bed in. Welterusten.

It is Monday March 19 when we jump out of bed, have a quick shower, eat a little say goodbye to Robyn and Ian and take off. First we have to go to Travel Wheels to have some minor shortcomings fixed on the van.

We decide to follow the

Pacific Hwy

in the direction Brisbane. It’s raining cats and dogs at times accompanied by strong winds. Only 30 km’s from Port Macquarie we decide to pull over and make camp on a rest area. There are a few more people with caravans. It is a pitch dark spot and the only lights to be seen are the LED lights in our van. Luckily I took a LED lamp from Holland which shows us the way to the toilet area. 

After a good sleep, a quick freshing up and some Weetabix we continue our drive. We decide to make detour and up in Crescent Head. A very small place at the coast which shows to be a real surfers paradise. The sea is quit rough with a strong wind. After a short stay we continue our way along the

Belmore Right Bank Road

. At Smithtown we cross the water there. Near Yamba we have a break. There is a nice restaurant  on the banks of the river. It is build higher than normal which is a good thing as the area got flooded in 2001. Marian spots a lizard who is not afraid what so ever. As we proceed we arrive at Immeke’s place around 5 PM. It’s a happy moment when we embrace Immeke and have a few cuddles. Immeke has for diner a Sheppard’s pie. After a cupper we hit the sack. Sleep well.

Het is zondag 18 maart als Marian, Bob, Fiona en ik om 15.00 uur met de bus aankomen in de artiestenbuurt de Rocks in Sydney. Het is beredruk in de stad omdat de Ieren gisteren St.Patricksday hebben gevierd. Het is een Ierse feestdag met optochten van Ieren in traditionele kleding. We zijn op weg om een vriend van Bob, Cliff Parsons, een banjospeler, te horen spelen met zijn viermans band De Robbers Dog in een pub genaamd Fortune of War.

Als we daar binnenkomen zijn ze al aan het spelen in een hoekje van de pub. Het is er vrij klein maar oergezellig. De meeste ruimte wordt ingenomen door de U-vormige bar met allemaal barkrukken er omheen. De half geopende ramen doen sterk denken aan halve deuren zoals je die in een paardenstal wel ziet. Er komt net een kruk vrij op twee meter afstand van de band en we laten Bob daar plaats op nemen. Niet veel later heeft de band een korte pauze en maken Marian en ik kennis met Cliff. Alle vier de bandleden zijn al wat ouder. De oudste is bijna 81 maar geeft hem nog steeds van jetje. Het is duidelijk, muziek maken houdt mensen jong. We bestellen een paar biertjes Mid Old terwijl de dames Cola prefereren. We genieten van de muzikale klanken en de gezelligheid. De middag vliegt werkelijk om. Rond 17.30 zijn we weer bij Bob’s huis. Marian en ik blijven eten. Milia heeft lamsvlees gebraden. Hmmm. Na de koffie springen we in onze kampeerauto en rijden naar Robyn en Ian’s huis om niet veel later met een plof op bed te vallen en in een welverdiende nachtrust weg te zakken.

It’s Sunday March 18. At 3 PM we, Bob, Fiona, Marian and I, arrive in the Rocks in Sydney. Yesterday the Irish had St.Patricksday. Therefor it is still very busy in town. We are on our way to the Fortune of War, a pub where Bob’s friend Cliff Parsons is playing his banjo with his band named The Robbers Dog. The pub is small with it’s U-shaped bar. The band is playing as we arrive. After a short while Bob introduces us with Cliff. They are all older men but still going strong. That makes is clear, music playing keeps one young.

Bob and I have a few Old while the ladies prefer to drink Coke. Enjoying the music and atmosphere in the pub, times fly by. Around 5.30 PM we were back home and stayed for diner. Milia made baked beautiful lamb.

After drinking coffee we jumped in our campervan and drove to Robyn and Ian’s place. Not much later we fell on our beds and enjoyed a well deserved night rest.

Foei hard werken zo'n blog bijhouden.

Donderdag 15 maart noem ik maar even een “mannendag”. Ik ben ’s Morgens naar Bob gegaan. Milia en Fiona waren buitenshuis. Marian bleef op onze uitvalsbasis voor een rustig dagje en om wat andere dingetjes te doen. Bob en ik hebben ons hoofdzakelijk bezig gehouden met muziek, de techniek van het banjospelen en het bekijken van een instructiefilmpje voor zijn type banjo de plectrum banjo. Daarna hebben we een korte bushwalk gedaan en een paar biertjes gedronken. Ik ben ’s avonds blijven eten bij hem.

Thursday March 15 I would call a “man-day”. In the morning I went to Bob while Marian stayed at home to have a resting day. Milia and Fiona were out. Bob and I primarily discussed the technical aspects of playing the banjo, listening to the music and looking at an instruction film. After that we went for a short bushwalk and had a few beers afterwards. I stayed for dinner.

Vrijdag rond 13.00 uur hebben wij met Robyn en Ian lekker gebarbecued in het park grenzend aan de baai en aan de achterzijde van hun bungalow. Zoals in zoveel parken wordt er door de gemeente een bbq en een overdekt zitje onderhouden. Ian beheerst de kunst van een goed stukje vlees bakken als geen ander.

Ondertussen vergeet ik helemaal te vermelden dat Robyn mij al enkele dagen de techniek van het skiff roeien  probeert bij te brengen. Omdat ik het op de sportschool verkeerd heb aangeleerd op zo’n roeimachine valt het niet mee e.e.a. te veranderen. Zij is zelf coach bij een roeivereniging dus het is niet gauw naar tevredenheid. Zoals ze hier zeggen “Old habbits die hard”. Robyn en Ian zijn zelf zeer fanatieke skiffers, squashers, fietsers, hardlopers, wandelaars en noem maar op. Kortom altijd met sport bezig. Toch valt me één ding wel op. Ook zij staan, in tegenstelling tot een paar jaar geleden, wat later op als ze vrij zijn. Gaan de jaren toch tellen?

Friaday around 1 PM we had a bbq in the park which is situated between the bay and the back of their bungalow. The council maintains a bbq and shaded place with benches and a table. Ian is a chef in bbq-ing.

I completely forgot to tell that during the last weeks Robyn has been trying to learn me the higher skills of skiff rowing. As she is an instructor herself at her rowing club I couldn’t do much good. She wouldn’t go for a little bit good. I learned it the wrong way in the gym and boy as they say in English “Old habbits die hard”. Robyn and Ian are fanatic skiff rowers, squashers, cyclists and wanderers them selves. But one thing we noticed, they get up significantly later on a day off then they used to. Are the years catching up hm?

Op zaterdag 17 maart hebben we onze “eigen” kampeerauto opgehaald en de andere ingeleverd. Meteen de spullen overgezet en de bedjes opgemaakt. Klaar voor aanstaande maandag dan gaan we echt richting het noorden vertrekken. Zus Immeke is al gebeld dat we over een paar dagen bij haar zijn. Van Bob hebben we gehoord dat de schoonzoon van Immeke, Russell staat te popelen om ons mee de zee op te nemen met hun hele mooie zeewaardige boot. Joepie, dat wordt vissen, zwemmen en misschien wel walvissen spotten.

Saturday March 17 we got our “own” van and took back the previous one. We got our stuff in and are ready for take off on Monday. We will go North. Sis Immeke has been informed when we will arrive at her place. From Bob we heard that Russell, Immeke’s son in law can’t wait to take us out on the sea with his sea capable boat. Yeah, we will go fishing, swimming and perhaps do some whale watching I suppose?

Bob's verjaardag.

Woensdag,14 maart. Bob is vandaag 80 geworden. Om 11.30 uur waren we bij de eerder genoemde Deckhouse, een mooie eetgelegenheid met uitzicht op de baai en Harbour Bridge. Familie vanuit alle windrichtingen had zich er ook verzameld. De hoge glazen met champagne werden uit geserveerd. De verjaardag werd ingeluid met de nodige grappen, grollen, leuke cadeautjes en zingen. Zoals wel vaker zorgde Robyn voor de nodige “opschudding” en gein door Bob een zakje knikkers met zelf gemaake teksten(don’t loose your marbles) te geven. Het item van dit alles was vergeetachtigheid en verdwalen. Gefeliciteerd Bob en nog veel fijne jaren.

Na een werkelijk voortreffelijke lunch, wat meer van een diner weg had, zijn we in optocht naar Ian en Robyn’s huis vertrokken waar de feestelijkheden werden voortgezet.

Daar hebben we hem de videoboodschappen van onze familie in Nederland getoond. We hadden de dag ervoor een groot laken met “Happy 80th” wat als achtergrond had gediend voor de videoboodschappen in Nederland, opgehangen in de woonkamer. Na een gezellig samenzijn is iedereen weer zijn weg gegaan. Het was een gedenkwaardige dag.

Wednesday, March 14th Bob became 80 years of age. At half past twelve all the family members gathered at the earlier mentioned Deckhouse. It has a very beautiful view on the bay and the Harbour Bridge. We had Champaign, cheered on Bob’s birthday and sang our longs out. Robyn thought of something funny for her father with the main issue forgetfulness and getting home after getting lost.

After the lunch we went to Ian and Robyn’s place were we went on with the party. Here we showed Bob the video messages from family in Holland and some more.

It was a memorable day.

Down town again

Maandagochtend 12 maart zijn we op de bus gesprongen van Tennyson Point, waar Ian en Robyn wonen, naar Kings Cross of eigenlijk meer Darlinghurst volgens mij, om een kampeerauto uit te zoeken bij Travel Wheels. Er was er maar één te koop op dat moment en niet geheel naar mijn zin. Uiteindelijk hebben we gekozen voor de constructie van een huurovereenkomst met aanpassing van soms listige beperkingen in de verhuur voorwaarden. Een knappe en recente auto. Iedereen blij.

Na een bezoekje aan wat winkels en een hapje bij “Hungry Jacks” zijn we weer terug gegaan. De rest van de dag hebben we rust genomen en hebben een lekker hapje thuis gegeten.

Dinsdagochtend zijn we met de gehuurde Britz kampeerauto naar Morriset gereden zo’n 90 km ten Noorden van Sydney om toch nog even naar een 4x4 te kijken. Helaas veel te duur. Het was wel een mooie route met lekker weer erbij.

Op de terugweg en later die avond hebben we nog wat dingen gedaan in de voorbereiding voor Bob’s 80^e verjaardag op woensdag. De week ervoor hadden Robyn en Ian voor Bob’s verjaardag al van alles geregeld en besproken zoals een fraaie lunch met vrienden en familie bij The Deckhouse van Woolwich Dock.

Monday  morning, March 12th we jumped on the bus down town to buy a campervan of our choice at Travel Wheels. We sadly enough had a choice out of one which was not to our satisfaction. Finally we ended up hiring a recent model for a fair price and discussed some changes and adjustments in the rental terms as Shaun noticed that we were a bit disappointed.

After visiting some shops and having a quick bite at “Hungry Jacks” we went home again. We had a nice meal at home and enjoyed a lazy evening doing nothing much.

Tuesday we went to Morriset to had a quick look for a 4x4 I found on the internet. Bugger it was to expensive for us. It was a nice drive with lovely whether so all was fine.

On the way back and later that evening we did some shopping in preparation of Bob’s 80^th birthday on Wednesday.

Earlier Robyn and Ian arranged a nice lunch at The Deckhouse in Woolwich Dock for Bob’s birthday.

Kampeerauto verkoper Travel Wheels

Vrijdag, 9 maart zijn we toch naar Sydney gereden en hebben de auto buiten het centrum geparkeerd. We zijn met het openbaar vervoer naar Williamstreet gereden. Voor de kenners onder ons dat is in Kings Cross. Volgens velen “the place to be”. We hebben een bezoek gebracht aan Travel Wheels, een verhuurder tevens verkoper van kampeerauto’s en Jeeps. Een aardige vent genaamd Shaun heeft ons wat voertuigen getoond. Het ziet er uitermate goed uit voor een redelijke prijs. Ik denk dat we in business zijn. Hij was zelfs bereid om gratis alles erbij te leveren wat we nodig hebben zoals van slaapzakken tot keteltje. We hebben gezegd dat we nog een ijzer in het vuur hadden en dat we wellicht nog bij hem terug zouden komen.

’s Avonds hebben we met Robyn en Ian lekker gesmuld bij de Thai.

Friday, March 9th we drove to Sydney and we parked the van in a suburb. By bus we went to Travel Wheels on William Street in Kings Cross. For many “the place to be”.

Here we met Shaun who showed us a van that looked neat, tidy and well maintained for a fair price. Because we had to decide what to do with the one in Narrambeen we told him we most likely might get back.

In the evening we had a joyful diner at the Thay with Ian and Robyn.

Zaterdag, hebben we de knoop doorgehakt en hebben afgezien van de koop van de 4x4 in Narrambeen. We waren niet erg onder de indruk van de opknap beurt. Verder was het een toch wat krap busje voor een langer verblijf. De verkoper, Aaron, weigerde een paar dagenervoor te dalen in de prijs maar toen wij vandaag zeiden dat we van de koop afzagen wilde hij ineens wel zakken. Jammer, te laat.

We zijn afgereisd naar Travel Wheels en verdraaid nog aan toe de kampeerauto waar we een oogje op hadden laten vallen was net een paar uur ervoor verkocht aan een paar Fransen. Adieu mon voiture. Pech, pech. Maandag zou Shaun er weer zijn. Als het goed is heeft hij er nog een paar op voorraad in de werkplaats in Botany, een andere wijk in Sydney.

Ondertussen heb ik nog even verder gekeken op internet naar een geschikte wagen. Betaalbare vierwiel aangedreven busjes liggen niet voor het opscheppen.

Van Kings Cross zijn we terug gelopen naar het centrum en kwamen langs Hyde Park. Een schitterend park waar we doorheen zijn gelopen. Halverwege het park bracht een gitarist met behulp van een versterkertje heerlijke muziek te gehore. Zittend op een bankje onder één van de reusachtige bomen hebben we een tijdje zitten luisteren. Wij vonden hem goed en hebben.wat geld in zijn gitaarkist gedeponeerd. Slim Lightfoot heette hij.

Saturday, we decided not to buy the 4x4 van. We were not impressed with the service level on the car. Besides that we had the opportunity to have a closer look and check it out. It didn’t felt good after all so sorry Aaron. Then he said that he was willing to discuss the price. To late Aaron. He refused to drop the price a few days earlier.

So we went to Travel Wheels to buy the van we had an eye on. To bad for us. It was just sold to a French couple. Adieu mon voiture. We made an appointment to meet Shaun on Monday because he had some more vehicles on stock in the service place in Botany.

On the way back to the bus we passed Hyde Park and walked thorough it. Halfway the park we heard a guitarist playing. We sat down for a while on a bench underneath one of the big trees and enjoyed his music. Slim Lightfoot was his name. We donated some small change and went on.

De Slotflodder stad zigeuners

Afgelopen woensdag en donderdagnacht hebben we in de kampeerauto doorgebracht aan de rand van een groot parkeerterrein van een zogenaamde “shopping mall” in Narrambeen met uitzicht op een fraai park. Beter dan op een camping waar we zouden overnachten vlak aan zee op de weg terug van Nowra kort geleden. Scheve plaatsen voor een topprijs. Dacht het niet, dus zijn we weer vetrokken toen er geen betere plek was dan tegen een meerprijs. We hebben ons geld teruggevraagd en terug gekregen. We moesten veelvuldig in de omgeving van Narrambeen zijn voor onze zoektocht naar een geschikt vervoermiddel. Het is dan geen pretje om steeds door de zeer drukke ochtend- en/of avondspits te rijden over een 40 km lang traject. Een groot voordeel is dat het enorme gebouw op dit parkeerterrein open is tot 23.00 uur inclusief toiletten. Wel prettig voor wildkamperende Slotflodders die geen WC aan boord hebben. Onze Australische familieleden noemen onze familieclan Slotflodders omdat zij vinden dat nogal wat familieleden zo nu en dan dingen doen die in de categorie van familie Flodder zouden kunnen vallen. Ik kan daar om privacyredenen niet verder op ingaan. Maar de kans om bekeurd te worden of minmaal te worden weggestuurd in verband met wildkamperen is zeker aanwezig. Maar ja, we zitten in het land van no worries mate en alles ging prima.We rekenen ook een beetje op ons grijze haar en onschuldige ogen.

Woensdagavond vroeg was er een enorme wolkbreuk. Het duurde zo lang dat we echt dachten dat de boel uit de hand zou lopen. Dat is dan ook gebeurd maar niet waar wij waren. De lager gelegen gebieden kregen de harde klappen te verduren. Het is twee dagen zeer slecht weer geweest met feitelijk onophoudelijk regen. Het is wel heel gezellig in zo’n kampeerauto met het ratelen van de harde regen op het dak terwijl je probeert te slapen of wat zit te lezen. Volgens mijn broer Bob is er in relatief korte tijd 130 mm regeen gevallen.

Marian was blij met haar regenjack. Ik heb er ook maar één gekocht uiteindelijk (zucht). Fraai gezicht zo’n fel gekleurd blauw ding met capuchon op je kop, korte broek er onder en van die halfhoge wandelschoenen. Maar ja wel effectief.

Wednesday and Thursday we slept in our campervan which we parked on the edge of the huge parking place of the shopping mall Warriewood in Narrambeen. We had to be there and didn’t felt much like travelling through the early morning and evening traffic. We had a wonderful view on a park and toilets nearby in the mall. So no worries for semi gypsy Slotflodders with no toilet on board of the van.

Wednesday evening it started to rain like you wouldn’t believe. It went on and on and as expected there were many floodings in the lower parts. It gives a great feeling sitting inside with the little lights on and the rain hitting the roof of the van. Marian was very happy with the rain coat she already had. I had to buy one as well what I eventually refused. Looks “great” these shinny blue nylon jackets with a short and big walking shoes underneath, uhhmm. At least it is effective. 

Bezienswaardigheden genoeg

Op dinsdag 6 maart zijn we de dag rustig  begonnen. Lekker ontbeten. Marian is even bij de kampeerauto gebleven om wat te puzzelen. Ik heb een wandeling door het bos gemaakt en ben via de randen van het strand teruggelopen. Heerlijk even een uurtje klimmen en wandelen. De baai bestaat voor een deel uit gladgestreken lavarotsen. Onderweg kom ik twee jongens tegen die met een handlijn aan het vissen zijn. Ze schrikken zich rot. Ik heb een korte kakikleurige broek aan en een grijs T-shirt. Omdat ik een portofoon in mijn hand heb om met Marian in contact te kunnen komen, zien zij mij aan voor een boswachter. Vissen is er namelijk niet toegestaan. Ik kan ze geruststellen. Eén van de vissers wijst me aan de rand van de rotsen met de zee op een voorbij scharrelende rog. Schitterende zilverkleurige vis. De zon weerkaatst op zijn schubben.

Na de lunch zijn we om ongeveer 13.00 uur vertrokken. We volgen een binnendoor route en komen in een plaatsje genaamd Gerringong waar we toevallig op een zogenaamde “lookout” voor walvissen stuiten. Walvissen zien we niet want die moeten nog komen. Het uitzicht is, zoals wel vaker, adembenemend.

Heel lang kunnen we niet blijven en we komen 30 km verderop in Kiama aan. Wat een schitterend stadje met palmbomen. Het centrumpje ligt aan de kust. Er staat een spierwitte vuurtoren. Daarachter ligt een “blowhole”. Dit is een groot door de zee uitgehold stuk rots dat aan het oog is onttrokken. Middenin is fors en ruw uitgeslepen gat zichtbaar waar met donderend geweld en veel geraas het zeewater doorheen wordt geperst als een soort van geiser. De wolken waternevel dalen op ons neer. Marian en ik zijn gefascineerd door dit verschijnsel. Met moeite rukken we ons los van dit schouwspel.

Nog even boodschappen gedaan voordat we een kampeerplekje zoeken. We vinden een plekje waar wild gekampeerd wordt. We zijn niet de enigen die er staan. De sfeer is er zeer plezierig. Ik heb zoete aardappelen gekookt, een stuk Aussi beef gebakken terwijl Marian de salade maakt. Oh wat een maaltijd. Lekker bakkie koffie erna. We zitten buiten als het plotseling begint te regenen. Gauw de spullen opgeruimd want we zitten buiten te eten. Binnen genieten we van het gekletter van de regen op het dak van camper. Wat een heerlijke dag was het weer.

                                                                   

Tuesday March the 6th we started the day quite slowly. After our Weetbix I, Theo, made a bushwalk while Marian preferred to stay at the camping spot. Via the edges of the beach with sand and rocks I walked back witch only can done with low tide. Halfway I met two guys who were fishing with a hand line. They didn’t expect me at all. From there reaction I could see that they thought I was a ranger. Axially I could have been by the looks of my cloths and the CB handset in my hand to keep in touch with Marian. Fishing was not allowed in that spot.

Around 1 PM we left and headed North. We followed a scenic route and came in Gerringong where we accidently stumbled on a whale lookout point. No whales of course at this time of year, but boy what a beautiful view.

After that we drove to Kiama. What a lovely little town. We visited the blowhole Robyn told us about. We were so impressed by this phenomena that we hardly could leave it behind us. In Kiama we paid Woolworth a visit as well.

Just North of Kiama we found a rest area where we decided to spend the night. Obviously we weren’t the only ones.

For diner I cooked sweet potatoes and I baked a nice peace of real Aussi beef. In the meantime Marian fixed the salad. We ate outside. As we were finished it started to rain so we hurried inside. It was so cosy having coffee inside while the rain hit the roof of the van. What a wonderful day did we have.

Even zuidwaarts

Het is alweer maandag 5 maart. We zijn vroeg opgestaan om naar Nowra 160 km ten zuiden van Sydney te rijden.

Volgens Robyn is het een schitterend gebied waar we naar toe gaan. In Nowra rijden we langs een particulier die een kampeerauto te koop heeft voor een redelijk bedrag. Het blijken twee verschrikkelijke aardige mensen te zijn van onze leeftijd. Hun gelijkvloerse woning ligt tegen een ruige helling aan met uitzicht op een baai. Schuin eronder ligt een stuk uitgehouwen tuin.

De kampeerauto is al wat ouder maar ziet er redelijk goed uit. Het is dat het motortje dat al bijna 3 ton heeft gelopen wat vermoeid overkomt. Jammer.

We besluiten de nacht in een National Park genaamd Booderee vlakbij Jervis Bay aan de kust door te brengen. Het blijkt een goede keus. We staan tussen hoge gumtrees vlakbij een ruisende beek die uitkomt in de baai een goede 200 meter verderop. De blauwe zee, het zeer licht gekleurde, bijna witte en fijne zand gecombineerd met het schitterende weer dat we vandaag hebben, doet je op een bounty eiland wanen.

Vroeg in de avond barst er in het bos een orkest van geluiden los. We zien allerlei dieren om ons heen. Onze aandacht gaat uit naar een hele kleine kangoeroe soort. Ze zitten aan verse sprietjes gras te knabbelen. Het is 20.00 uur als we van een frisse strandwandeling terugkomen bij de kampeerauto. Het stuk bos tussen zee en onze kampeerplek leggen we inmiddels bijna op de tast af. Het wordt serieus donker.

Today March the 5th we stood up early. We planned to drive to Nowra to look for a campervan. Robyn told us that the area from Kiama and further south is very beautiful.  Regretfully the campervan did not meet our expectations. Although it looked quite nice for its age the engine seemed to be a kind of tired. It had nearly done 300 thousand kilometres. So that  was a pity.

We decided to camp in the Booderee National Park. Boy what a nice camping spot we got between the high gum trees and near the beach with its almost wight coloured sand.. Early in the evening an orchestra of sounds started. Our attention is drawn by a very little kangaroo species. After a wonderful beach walk we arrived at our campsite at 8 o’clock.  

Van alles wat.

Wat een langdurige regenval hebben we de afgelopen dagen gehad. Op vele plaatsen staat het water de mensen letterlijk en figuurlijk tot aan de lippen. Vlak bij waar wij zitten is een rivier genaamd Hawksbury rivier. Het water is er ruim 10 meter gestegen en de zaak loopt onder. Veel mensen moesten worden geëvacueerd. Het is volgens mensen die we gesproken hebben nog nooit zo nat geweest. Dit gaat nu al vier jaar zo. Uitzonderlijk want lange tijd was het veel te droog en was er een soort van rantsoen op water van kracht.
Vrijdag j.l. zijn we voor een 4x4 kampeerauto wezen kijken. We zouden zaterdag beslissen of we hem nemen maar hij was net binnen. Het bedrijf had nog niet alle gegevens paraat en zou de specificaties per mail stguren. Helaas hebben we die nog niet binnen.
Maandag gaan we voor een andere kijken in Nowra. We gaan wel zien of we er goed kunnen komen want ook in die regio zijn veel gebieden ondergelopen ten gevolge van rivieren die buiten hun zijn oevers geen treden. Vanavanond heeft mijn schoonzus Milia een vier kilo zware varkenspoot uit de koelkast gesjouwd en die gebraden in de oven. De hele familie zat met mes en vork klaar om aan te vallen. En zoals ze in Australië zeggen "Dig in". Goed gedaan Milia het was weer geweldig.

There has been a lot of rainfall these last few days. The Hawkesbury river, near to where we stay, has flooded the area and many people are evacuated. People say this is for four years in row that it goes likes this while there used to be a shortage in water.
Friday we looked for a 4x4 campervan in Narrabeen. It was just in and the company did not yet had al the specifications. They would send it to us by e-mail.
Tomorrow  we will have a look for another one in Nowra.
This evening we had a wonderful diner at my brothers place. My sister baked a four kilogram peace of pork . in the oven. We were all sitting round the table with our gear ready to dig in. Well done Milia it was great.

Gelukt of.....

Gisteren, de 29e, hebben we ons door het drukke verkeer geworsteld naar twee kampeerauto boeren 40 km's uit elkaar. We konden Robyn's auto lenen. Een ouder ding maar gaan als een speer. Begint het toch te regenen en sijpelt er toch een partijtje water naar binnen via de voorruit ter hoogte van de binnenspiegel, dat Marian gelijk een natte knie had. Later vertelden we Robyn over haar auto "die van binnenin huilde". Oohh zegt ze helemaal vergeten om dat te zeggen. Ja, hij lekt soms wat. Ze vond de vertaling van de huilende auto in het Engels geweldig. Zo hebben we de laatste dagen wel meer van die vertalingen gehad die tot grote hilariteit leidden.
In Narrabeen zijn we bij een bedrijf geweest en die zou eerdaags een 4x4 kampeerbus binnenkrijgen die aan onze wensen voldoet en naar ons idee het beste is uit twee werelden.  Zou het al zo snel lukken? We wachten het berichtje af.

Yesterday, 29 th, we went to visit two RV centre's with forty km's between them. It was quit a struggle to get there because of the tremendous busy  roads. But we managed. We went with Robyn's older car. As it started to rain it was pouring with rain inside the car as well. Later on we told Robyn about it and i asked her if she new that car was crying her tears out inside. She went like "Ohh no, I totally forgot to tell you about this. Crying her tears out, ha, ha.
In Narrabeen we may have put our hands on a 4x4 campervan that has to come in one of these days. We put on an option on it and wait for a call.